АБАБГЦЬ зак. Здабыць чаго н. крыху. Трава на мяжы парэсла... можна якую латку сёна абабіць... АБЗАДА'ЧЫЦЬ зак. Дамовіцца, забяспечыць на словах. Пайшла я да гэтага, што канавы глядзіць, кажу: дай хоць якія сто мётраў аткосу апкасіць. Дак я, значыць, абзадачыла сабёсёна. АБ ЛАСКА'НЕЦ м. Адораны увагай, ласкай. Сьпёсьцілі вы яго, абласканца гэтага, так i чакае, кап пакармілі, а мышэй ні ловгць. АБРАСЯ'НІЦЦА зак. Намокнуць ад расы. Касёц c цябёі Толькі абрасяніўса na самы nyn. АБРЫСКЛЬГ прым. Пра малако, якое пачало скісаць. Гэтае малакб ў крупнік можна ліць? - Паспытай, ці ні абрысклбе. АГНЁВА ж. Хвароба скуры, герпес. Нёйкая агнева ўкінуласа: усё чырвона i чырвона, гарыцъ ажно. АГНЮ СГЦЬ зак. Аблаяць, абгаварыць нядобра. Агнюсіла з ног да галавы... От пранцы, але ж ні чапай дый годзе. Іў кого такая ўдаласа? АДЦАТАЧКІ мн. 1. Toe, чым аддорваюць (гл. аддорваць). Аддарачкі ні падарачкі (прыказка). 2. Toe, што дораць для адчэпнага. Аддарачкамі ні абыдземса, трэба што добрае купіць. АДЦА'УНА прысл. Даўно, з даўняга часу. Ён тут аддаўна жывё... дзяды i прадзеды тут ягб жылі. АДДО'РВАЦЬ незак. Дарыць нешта ў адказ. Яны ж да нас заўсёды c падаркамі йдуць. То трэба ш i нам аддорвацъ, а ні з голыміруксімі ісьці. АДЗЬІЎНУ'ЦЦА зак. Адгукнуцца. Адзыўніса, ці табё зарвила? Дзіця унь гукае... АДНА'КАЎ прым. Аднолькавы, той самы. Пликаў, плакаў, a ўсе Бог аднакаў. А як стаў съпявацъ, стаў i Бог давацъ (прымаўка). АДХАПГЦЦА зак. Скіснуць, стварожыцца пры награванні (пра малако). Думала, малакб салодкае, a янб адхапіласа на агні АДХЛА'НЬ ж. Пярэдых, перапад напружання ў рабоце. Цэла лёцечка атхлані німа... то сёна, то жацъ трэба. Поту выцерці нёкалі
Дадатковыя словы
абзадачыць, абрасяніцца, аддбрвацъ, адзьіўнуцца, адхлань, адцауна, аткбсу, гбдзе, гблыміруксімі, дббрае, дўмала, зарвйла, кажў, крўпнік, ласканец, мбжна, плйкаў, салбдкае, чырвбна, якўю
3 👁