Жывое наша слова (2001). І. Я. Яшкін, Л. П. Кунцэвіч

ЗАВІДО'ХА м. i ж. Toe, што i завіднік, завідніца. Hi глядзі, завідоха, на чужбя, а сам сабе куп i так i касъцюм. Навас. Ня будзъ, унучка, завідохай. Кубл. ЗАГУЛЯ'ЦЬ зак. 1. Пачаць гуляць. Загулялі дзёціў ni кара. Шчарб. 2. Знясіліць іуляючы, давесці да знямогі. Давай мне дзяцёнка, а то ты ягб загуляйіш — ня ўмёйіш нянъчыцъ. Чэр. Бёгаў-бёгаў сабака за курьщай i загуляў яё - ляжыць вундзіка, замучыў. Слаб. ЗАДА'ЦЦА зак. Удацца. Задаўся сягоння хлеп. Арэх. ЗАДА'ЧЛШ Ы прым. Ганарысты чалавек, задавака. Так i ўж о задачлівы, хварсісты, галаву дужа высока носіць. В. Д. Нявёстка задачлівая, ня с кожным i загаворыць. Судз. ЗАДА'ЧНЫ прым. 1. Toe ж што i задачлівы. Заданны маліц, ахваліцца німа чым: у школі на двбикіўчыўся. Навас. 2. Удалы. Ня дужа заданны парасёнак: парадашны, а ня ёсь. Судз. Hi заданный грыбьі, адны чарвівыя. Арэх. ЗАДЗІРА'ХА м. i ж.,3адзіра. Ніхто яго ŭ ні чапаў, сам так! задзіраха. Міх. Адзін задзіраха, а друг! ніўступаха, во ŭ пабіліся. Кубл. ЗАДУ'МЧЫВАТЫ прым. Задумлівы, заіурбаваны. Задумчыватая Прасёня: кіныліўнучыка на яёрукі, намучыцца зь йім. Судз. ЗАКАЁМНЫ прым. Зацяты, акаянны. А во закаёмная: посьлі сваркі ня хочыць i гаварыцъ зъ дзяцькам. Судз. Браты на футары жылі, закаёмныя былі, завідывалі багаццю, адзін к аднаму ні хадзілі. Арэх. ЗАКАРМЕ'Ж м. Даўнейшы абрад напярэдадні вяселля. Закармёж у суботу nipam самым вясёллім быў. Навас. Пры мне ўжо ні было закармёжу, мянё ўжо ні прыяжджалі закармліваць. Слаб. ЗАКАТМЛЮАННІК м. Асоба ў вясельным абрадзе. Пірад вясёллім прыйіжджалі ад маладога закармліваннікі, маладуху закармлівалі. Слаб. ЗАКАТМЛШАЦЬ незак. 1. Перакармліваць. Hi закармлівай дзяцёнка. Арэх. 2. У вясельным абрадзе: частаваць маладую i яе радню напярэдадні вяселля. У суботу вёчарам, пірад вясёллім, ад маладога двоя ёдуцъ закармліваць маладуху, а маладзён назаўтрыя з дружынай прыйіжджаюць. Арэх. Запіва