Жывое народнае слова (1992). І. Я. Яшкін, П. А. Міхайлаў

ЦЫФКАЦЦА незак. Марудна рабіць. Што ты цыркаесся тут з гэтай копкай, разьвярні, разьвярні ды хай сохня — травы тут з пуд, а ты калупайесся. ЧАУПЕ'ШКА м. i ж. зневаж. Пра чалавека, які гаворыць штосьці бязглуздае. Што ты гаворыш, чаўпешка ты, хто павера табе? ШКАФАДА ж. зневаж. Блазнота. Во шкарада, агрэст увесь абарваў учора. ШЛУФІЬНЯ н. Нервы. Сыйшоў бы ён куды на дзень, не чапау яе, а то усё шлуньня парве маладзіца крычучы. ШО'ЛАМ м. абразл. Дурань, шалапут. Ад гэтага шолама дабра дажджэсся? Яму як ні трубі, а ён свае дзелая. ШПСУКАЦЬ незак. Падаць (пра плады). Груши пасыіелі ўжо, на зямлю шпокаюць, шпок ды шпок. Скора усе абсыпуцца. ШУ'МКА ж. Пенка на малацэ. Сёння шумкі много, на малацэ — заутра дож будзя. ШУР-ШУР-ШУФ i ШУФА-ШУФА-ШУФА. Словы, якімі падзываюць авечак. ШЫТНЫ: ШЫТНЫЯ H IT K I. Тонкія, роўныя ніткі, прыгодныя для шыцця. ЯФАЧКА ж. Маленькая прадаўгаватая ямачка для дзіцячай гульні ў чыжыка. Дзеці ярачак накапалі, гуля ючы ў чыжыка, вуліцу папорцілі. I. У. Сацута 3 ЛЕКСІКІ ВЁСКІ КРЫТЫШЫН IBAHAFGKAFA РАЁНА Веска Крытышын знаходзіцца ў 10 км ад г. Гванава Брэсцкай вобласді. Гаворка вёскі адносіцца да паўднёва-заходняга дыялектнага масіву (паўднёвазагародскі тып брэсцка-пінскіх ці заходнепалескіх гаворак). Найбольш яркімі асаблівасцямі гаворкі з'яўляюцца наступныя: вымаўленне i на месцы о ў новых закрытых складах пад націскам (він ён', більш болын', кінь конь', віз воз'Д оканне (голова, сіно, глыбоко, высоко), непераходнае памякчэнне d, т перад галоснымі пярэдняга рада (діло, TtCTO, дялка, тяга), спалучэнне мн' на месцы м* (мнёсо, сімне), пашырэнне пратэтычнага г (гокнб, гозыро, гулыца), суфікс -ыск- (хлопчыско, картоплыско