Жывое народнае слова (1992). І. Я. Яшкін, П. А. Міхайлаў

ЧЭРНЬ ж. Чорная фарба. Калі чорных нітак ні было, дык самы ў чэрні красілі. ШАРО'ЙКД мн. Вотруб'е. Етыя шаройкі я карові часта аддаю. ШАРХАНУЧДЦА зак. Дакрануцца. Так рука баліць, што шархануцца да ŭe ні магу. ШКІРКІ: СХАПІЦЬ ЗА ШКІРКІ. Схапіць за грудзі. П'яны быў, схапіў за шкіркі i трасе, як паследні асінавы ліст. ШЛУ'ННЯ н. Вантробы. Выіў ты мне сваім выццём i просьбамі ўсё шлуння. ШЫТАЛЛЯ н. Апаўшыя іголкі сасны, ёлкі. Дзеўка мая ягад прынісла напалавіну c шыгаллям. ХГНЦЯ: ХІНЦЯ КАЛОЦІЦЬ. Б'е ліхаманка. Во з рання хінця калоця, места сабе ні знайду. ЯЛГЦЦЯ: АДБІЦЬ ЯЛІЦЦЯ. Пашкодзіць унутраныя органы. Ён шчэ малы быў, адбіў сабе яліцця, з той пары i хварэя. Я'РНІЦА ж. Жыта, гіасеянае вясной. Яр'ніцу сёдні б'юць, кажуць, багата ўрадзіла. /. /. Лучыц-Федарэц ЛЕКСІКА 3 ВАКОЛІЦ ДРАПЧЫНА Даная падборка дыялектнай лексікі, запісаная ад маёй маці Алены Тарасаўны Лучыц-Федарэц, з'яўляецца працягам папярэдніх публікацый, змешчаных у «Народнай лексіцы», «Народнай словатворчасці». Там жа апісваюцца характэрныя фанетычныя асаблівасці гаворкі в. Акропна (цягіер Нямержа) Драгічынскага раёна. БЛКУТАТЫСЬ незак. Блытацца. Ек котора баба ее клубка ныміцно, то пасма з его поспадають, i ныткз так заблютаюцца, шо йіх нэгдэ ны розмотайіш. БСУУТЫР м. Пухір, вадыр. Ек я колэсь капусту сырыд жэта полола, то надто спыклась, i на тому місьці боўтырі поробэлыся. БУЛЬДСУ н. Вельмі кароткія (каля 1 см) «англійскія» вусы. Наш батько з госпіталя прыйіхаў з бульддм под носом, а ўжэ потом стаў брэтысь. БУРДЮГЭ' мн. Бігудзі. Тыпэрішне дёўкэ пазюрі noнакрашують, бурдюгэ навыдуть, a ў городэ зільле, бы гай шумэть