Жывое народнае слова (1992). І. Я. Яшкін, П. А. Міхайлаў

КЛЬГПША м. i ж. экспр. Кульгавы чалавек. C табой, клыпша, хърашо на смерць хадзіць. Боўсевічы. КО'ЗНАЯ прым. Цельная (пра казу). У мяне дзве казы козныя, скора казляты будуць. Бразгучка. КУЛЁМА м. i ж. экспр. Нязграбны чалавек. Жонка ў яго кулёма дык кулёма, пакуль паверніцца — вечар на дварэ. Загараны. КУЛЬДА'ЦЦА незак. Куляцца, перакульвацца. Ганна, ідзі паглядзі, дзеці ў тваёй саломі кульдаюцца. Смагілаўка. КУ'ЛЬКА ж. Снежка. Мама, я найду нагуляю зь дзяцьмі ў кулькі. Смагілаўка. КУСА'НАК м. Недаедзены кавалак. Жыў я тады ў цёткі, скупая была, сваей доццы ўсё смачнъя дае, а мне тока кусанкі. Смагілаўка. КУЦЮГУФ м. Гурба снегу. У тую зіму куиюгуры аш дъ нрьвадоў дъстъвал1. Загараны. ЛЯДУ'НКА ж. Лядзяш. Днём адлега была, а ноччу марос ударыў, дык лядункі с крыш звісаюць на метру. Смагілаўка. МАЧЛУВЫ прым. Мокры, дажджлівы. Калі гот мачлівы, то ціраіцца нълавша уръжаю. Загараны. ПАШВЭ'НДЗЩЬ зак. экспр. Пашанцаваць. Сёння майму каню нашвэндзіла: цэлы дзет нрьгуляў. Загараны. ПУ'СЦА н. Галёнка. У маціры маёй атлажэння салей, болі ўсяго пусца баліць. Загараны. РЭ'ЦЬМА прысл. 3 усіх ног. Я крычу быку: «Быка, быка атсюль!», ён рэцьма за мной. Загараны. САЛЫТТАЦЬ незак. экспр. Чмокаць. Гляжу Колька прышоў i языком салыпае. Смагілаўка. СІМЯ'НКА ж. Насенная бульба. Сімянку сын у гэты засік, а ў тыя два мы ўсыпім буйную — у адзін засік i дробную— у другі. Смагілаўка. СКАЛСУЦІНА ж. Маслёнка. Загараны. УБАСЦУ зак. Баднудь. Атыдзі ат каровы, бо можа ўбасці. Смагілаўка. УГСУ выкл. Выражэнне здзіўлення. Уго, стока ягат назьбіраў! Смагілаўка. УДЗЮФАЦЬ зак. экспр. Уліць. Дош удзюргу, ажно раўкі пабеглі. Смагілаўка. УЗЛУ9КЖА н. Месца каля луга. Кароў у нас па ўзлужжы пасуць, там тръва бъльшая. Еськаўшчына. УСПЯД прысл. Услед. Унук з гораду прыехаў у дзяЖ