Жывое народнае слова (1992). І. Я. Яшкін, П. А. Міхайлаў

не), пачаць баяцца. Астрашыуся хлопяц хаты — нашто ты яго ўсё сцябаяш за што трэба, за што ні трэда: гала~ ву скруціць над ліхую гадзіну. АХЛАБУ'ЧЫЦЬ зак. Ашаламіць, зрабіць нешта нечакана — ударыць, запытаць i інш. Ахлабуч ты гэтаго каня камяням якім — нібось, ні палезя ў аўёс: прывык прыпасвацца. Ахлабучыу ты мяне сваім расказам. АШНА'РЫЦЬ зак. Знайсці. Ашнарыу адну добрую палянку — от табе i поуны кошык грыбоў. I дзе ён толькі такую дзеуку сабе ашнарыу, от прайдзісвет гэты. БАСЯ'К, БАСЯЧЫ'ДЛО м. экспр. Жулік, прайдзісвет; жэўжык. Ой, i б ас як у цябе расце, ой, i басячыдло. БЗЫ'КАЦЬ незак. Капрызнічаць. Чо ты бзыкаяш вечно? БЛЯВУ'ЗГАЦЬ незак. Плявузгаць. От блявузгаяш абы-што — перш чым гаеарыць, мазгаунёю сваею трэба варушыць. БРАШЧА'ЦЬ незак. Бразгатаць, брынчаць, брынкаць. Недзя бляха на стрэсі брашчыць — вецяр адарвау ці што: чуяш, маці? ВАЛКУШ м. Лежабока, гультай, абібок. Валюш гэты ляжыць на пены цэлы дзет. Ляжыш цэлы дзет, як валют. ВАУКАЧЭ'ЧЫНА м. i ж. 1. Воўк. Ну, ваукачэчына, папомніш ты мяне i мае авечкі, вылезуць яны табе бокам, хіба не пападзешся ты мне на вочы. 2. экспр. Злы, панурысты чалавек. Дзе ты з ваукачэчынай гэтым зладзіш? Хіба ён чалавек? ВЕЧАРКЕ7 мн. Вячоркі, вечарніцы. На вечарке яна часто хадзіла — i з кудзеляю, i так. ВСУБУЙ м. Абутак. Вобуй такі-сякі агораць трэба — зіма блізко. Вобуві жаднай німа. ВО'ДУР м. Дурань. Што ты з водурам такім зробіш? Водур ды водур. ВО'НЁ прысл. Вунь. Боне твая рыдляўка. В07Т0В0 прысл. Зараз, вось зараз. Вотово пайдзем — куды спяшацца так. ВУ7МЯНЁ н. Вымя. У нашае каровы вялікаё вумянё. Мыя вумянё — даіць будзя. ВУ'НЬДЗЕКА, ВУ'НДЗЕКА прысл. Вунь, там. Воньдзека (вундзека) твой каптан, паложыш i ні помніш, дзе палажыў. ВЬЕЗБІРАЦЬ зак. Пазбіраць падчыстую, самым