З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 353  ▶ 
Цэлая трупа воклічаў служыць для падзывання як евінней, так i парасят. Дзюль-дзюль-дзюль, дзюля-дзюля-дзюля, дзюлі-дзюлі-дзюлі, дзюлька-дзюлька-дзюлька — звычайна. Дзюлёк-дзюлёк-дзюлёк, дзюлінька-дзюлінька (дзюлінькі-дзюлінькі), дзюлічка-дзюлічка (дзюлічкі-дзюлічкі) — ласкава. Воклічы, якімі адганяюць свінней. Юсі Юс куды! Цу куды! Цу! Воклічы, якімі адганяюць парасят. Въщъ! Выць куды! Дзюлінь! Дзюлінь куды! Цю! Цю куды! Дзюль куды! Уцю! Уцю куды! Воклічы, якімі заганяюць свінней у хлеў. Юс у пуню! Цу ў пуню! Воклічы, якімі заганяюць парасят у хлеў. Выць у пуню! Дзюлінь у пуню! Цю ў пуню! Дзюль у пуню! Дзюля ў пуню! Дзюлька ў пуню! Падзыўныя воклічы да сабакі. На-на-на, нах-нах-нах, цю-цю-цю, цюцька-цюцька-цюцька, цюцік-цюцік, фіўфіў-фіў (пасвістванне) — звычайна. Цюцінька-цюцінька, цюцічка-цюцічка — ласкава. Воклічы, якімі адганяюць сабаку. Вон! Пашоў (нашла) вон! Пабуджальныя воклічы да сабакі. Двору! Пашоў (нашла) двору! Кусі-кусі-кусі! Кусу-кусу-кусу! Вазьмі! Бярі! Узяць! Падзыўныя воклічы да ката. Кыць-кыць-кыць, кыцікыці-кыці, кыця-кыця-кыця, кыс-кыс-кыс, кыса-кысакыса, катусь-катусь-катусь — звычайна. Кыцька-кыцькакыцька, кыска-кыска-кыска, катуська-катуська-катуська, кыцінька-кыцінька, кыцічка-кыцічка, кысачка-кысачка, катусёк-катусёк— ласкава. Воклічы, якімі адганяюць ката. Псік! Апсік! Рэдка брысь! (тлумачыцца як «прывезенае ca свету»). Падзыўныя воклічы да курэй. Пырь-пырь-пырь, пыряпыря-пыря, пырі-пырі-пырі — звычайна. Пырькі-пырькіпырькі (пырька-пырька-пырька), пырічкі-пырічкі (пырічка-пырічка), пырінькі-пырінькі-пырінькі — ласкава. Падзыўныя воклічы да квактухі. Кош-кош-кош, коша-коша-коша — звычайна. Кошанька-кошанька, кошачка-кошачка — ласкава. Падзыўныя воклічы да куранят. Ціп-ціп-ціп, ціпаціпа, ціпьі-ціпы-ціпы, ціпуль-ціпуль-ціпуль, пыльпыль-пыль, пыля-пыля-пыля, пылі-пылі-пылі, пуль-пуль
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
12 👁
 ◀  / 353  ▶