З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ПРЫЦЁПАЦЦА. Toe ж. 3 ранъня ўзяліся за косы дружна, а к вечыру пріцёпыліся. ПРЫЦЁХАЦЦА. Тое ж. Hi бярі так, ні хвытайся, пасьпеіш яшчэ пріцёхыцца. ЗАЦКУПАЦЦА. Тое ж. Пакулъ туды ды нызад, ды яшчэ пад'есьць ні пасьпеў, дык саўсім зацюпыўся. ЗАЦКУХАЦЦА. Тое ж. Так зацюхыўся, што лёг i вычамі ні лупнуў, зразу заснуў. ЗАЦЁПАЦЦА. Тое ж. Зацёпыўся, што чуць прівалокся, каб яшчэ вірста —mi дайшоў ба. ЗАЦЁХАЦЦА. Тое ж. C карзінкымі лі кыпца зацёхыўся: то пыдай, то высып. АДСТА'ЦЬ АД НОГ. С. у час хадзьбы. 3 ранъня нічога, ішоў, а к вечару саўсім ацстаў ат ног. АСТА'ЦЦА БЕЗ НОГ. Тое ж. Я бяз ног астаўся, чуць хаджу, а ён сядзіць сабе з газеткыю i дайжа ў тэй бок ні глядзіць. УБГЦЦА У ПЕНЬ. С. вельмі ў час хадзьбы. Пыц самыя Шымава зайшлі, у пень убіліся. ЗБГЦЦА 3 НОГ. Тое ж. Што ты хочыш — у Крічыў туды i нызад зълётыцъ з ног саб'есься. ЗВАЛГЦЦА 3 НОГ. С. у хадзе да немагчымасці рухацца. Сядзъ, пірідыхні, з ног звалісься к вечыру, дарога ішчэ дужа далёкыя, ЗВАЛГЦЦА 3 КАПЫЛЛЯ. Тое ж. Дальшы ні найду, ні магу, с капыльля зваліўся. АДСТА'ЦЬ АД РУК. Стаміцца працуючы. Столька снапоў ніріцігаць — ат рук ацстаніш, АСТА'ЦЦА БЕЗ РУК. Тое ж. Ты ніхай астаўся бяз рук, а ён дужа ні хвиціць, ні пірярьвецца. ПАДЗЫЎНЫЯ I ПАБУДЖАЛЬНЫЯ ВОКЛІЧЫ I ВЫГУКІ I ВОКЛІЧЫ-КАМАНДЫ Падзыўныя воклічы да каня. Кось-кось-кось — пераважна гучна, здалёку. Соў-соў~соў — ціха, золізку. Кося-кося-кося, коська-коська-коська — ласкава. Kaсют-касют-касют, касютка-касютка, касютачка-касютачка — вельмі ласкава. Падзыўныя воклічы да жарабя. Тпроль-тпрольтнроль it тпроля-тпроля-тпроля — звычайна. Тпролька1 Выгукі ca спалучэннем тпр утвараюцца шляхам выштурхвання паветра праз сціснутыя вусны