З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ЗАМУШКАФДЗІЦЦА. Toe ж. I адзін зумушкардзіўся ладна, i другей, чуць жывэя пріпляліся. УПАФЬІЦЦА. С. да поту. Ім тама хваціла, упиріліся, ішлі — ажно хісталіся. ЗАПАФЫЦЦА. Toe ж. Зыпаріліся мы так сяньня, што ні ды вічарінкі, толька ды пасьцелі скарей. ЗАМАТА'ЦЦА. C. вельмі ў спешцы. Нейкій дзень сумашэччый, зымыталіся ды пасьледніга. УМАТА'ЦЦА рэдк. Toe ж. Каб хто-небудзь памог трошку, я так ба ні ўмытаўся. ВЬУМАТАЦЦА С. да рэшты ў спешцы. Вымытыўся — болыйы некуды, каб толька пысядзець. ЗДАЦЬ перан. С. канчаткова, да абыякавасці. Я ўжо здаў, нада аддыхнуць, большы ні магу. ЗДА'ЦЦА перан. Toe ж. Што хочыш дзелый, я ўжо здаўся, i рук пыдняць ні магу. ДАЙЦГЦЬ перан. С. да поўнай знямогі. Дайшоў лі пацсошкыў, чуць жыў, я ж іх столька ныцісаўся! УБГЦЦА. C., аслабеўшы канчаткова. Столька тых быракоў, а так убіўся, пакуль выкыпыў. ВЬГБІЦЦА. Toe ж. Hi хеаліся, за сорык вёрст у дровы зьездзіўшы, выбЧсься. УБУ'ХАЦЦА. C. вельмі ў выніку працяглых i цяжкіх намаганняў. Нійдзе ні разу так ні зымарівыўся, як еяньня ўбухыўся ныт кынавыю. Што ты хочыш погріб за дзінь выкыпыць3 убухыісься так, што ні рукою, ні нагою ні пышавеліш. ПРЫЧЫТАЦЦА. C. вельмі (пра непрывучанага да працы). Яны скора прічыгыліся, што ты хочыш біс npiвычкі. ДАЧЫФАЦЦА. Toe ж. Дачыгыўся ды пасьледніга большы ня можыць, ета зразу храбір быў. ПРЫСТА'ЦЬ. С. да немагчымасці рухацца (пра каня); гумар. (пра чалавека). Нашы коні прісталі пыч Шамывым, рыспрігалі, кармілі. Што ты, прістаў зы адзін час, ішчэ далёка чапыць. ЗДАРОЖЬІЦЦА. С. у працяглай хадзе. Здарожыўся, зваліўся i заснуў — i есьць ні ўзяў. ПРЫЦЮ'ПАЦЦА. С. у выніку аднастайных рухаў, хады (звыч. пра слабага фізічна). Дарога ладныя, при цюпыісься, вазьмі чаго ў кырман. ПРЫЦЮ'ХАЦЦА. Toe ж. I ня зьдзелыў, кажыцца, нічога за дзінь, a пріцюхыўся — толька бы пыліжаць