Ф. Д. Клімчук 3 ЛЕКСІКІ ЦЭНТРАЛЬНАГА ЗАГАРОДДЗЯ Артыкул з'яўляецца працягам працы па лексіцы Заходняга Палесся, апублікаванай у 1968 г.1 ён уключае частку слоўніка гаворкі в. Сіманавічы Драгічынскагу раёна Брэсцкай вобласці, матэрыялы для якога сабраны ў 1959—1973 гг. Вёска Сіманавічы знаходзіцца ў цэнтральнай частцы брэсцка-пінскай этна-дыялектнай зоны. Мясцовая назва гэтай тэрыторыі Загароддзе (Загородде). У межах Брэсцкай вобласці Загароддзе на поўначы абмежавана лініяй Камянец — Бяроза — Лунінец — Столін. У гаворках Загароддзя выдзяляюцца чатыры асноўныя тыпы: паўночна-ўсходні загародскі, сярэднезагародскі, паўднёвазагародскі i тараканскі. Гаворка в. Сіманавічы адносіцца да сярэднезагародскага дыялектнага тыпу2. Адзначым некаторыя найбольш характэрныя яе асаблівасці. 1. Оканне. 2. Зліццё галосных ы, i ў гуку и (перадаём яго ўмоўна праз ы: сын, ходыты). Галосны и ў адрозненне ад ы — гук некалькі больш пярэдняга i больш нізкага ўтварэння. 3. Вымаўленне галоснага и (абазначаем яго таксама праз ы) на месцы этымалагічных e, ь, £ у пераднаціскных, часткова паслянаціскных складах (мыддк, дынёк, быда, высна, выдрб, тыпэр). 4. Вымаўленне галоснага и (абазначаем зноў жа праз ы) на месцы о ў новых націскных закрытых складах (выз, кынь, стыл, ныс, зырно). 1 Ф. Д._ К л и м ч у к. Специфическая лексика Дрогичинского Полесья. У кн.: Лексика Полесья. М., 1968, стар. 20—78. 2 Ф. Д. К л и м ч у к. К лингвогеографии Западного Полесья (фонетика четырех полесских говоров). Автореф. канд. дисс. Минск, 1973, стар
Дадатковыя словы
зяўляецца
2 👁