Натася, яе шчаўчком заб'еш. Зарэзалі бабу ў хаці белым днём. Ня дай бог такіх смерцяў... Як жонку зарэзаў — псіх стаў, — ну, прыставіўся. Як памрэ, дык нідзе прытону німа, a ён ўзяў ды памёр. Адзін з Занавіння пяць разоў тапіўся. Во як было — чуды! Гогаль быў за судом, а ён задавіўся. Нада хату перапісаць, нада сведку. Hi Светкі яму ня нада, ніхто... Вусцінішкі засталіся дзве ў Полацку. Цераз каптур вяроўку прывязаў i каля дзвярэй задавіўся... Зэк любіў рукі даўгія — вёз адусюль, цягнуў. Яны даследавалі й разаблачылі, яму — мяшалкай. Следства кончылася, i ніхто ня выказаў. Не злавіў, не кажы, што злодзій. У Мосара яго перавялі, жонка шляхцянка, прайдоха. Сорак вянкоў было паложана чалавеку. Ён мне ў памяць удаўся. У яе грошы былі, i людзі відзілі, што яна каля сярэдзіны насіла іх. Ён жа вазіў карчоў — начальнікаў. Перавялі яго ў Віцебск, павышалі, яна баба пры сіле, а ён стаў слабець. Ён яго нечым абабідзіў. Нешта ён перад ім перахітрыў. Гэта нехта сылгаў. На базары й бык доіцца й целіцца, i пітух з яйцом. Ён ім угразіўся нечым. Так ён яму ўбядзіўся, указаўся (уеўся). Прывык да загадаў, як лозунг да клічнікаў, i да вымоў, быццам дзед да гарчычнікаў. Сягоння паехаў у Віцебск на нейкі наганяй, яму дадуць. Жыўжыў, робіў-робіў, a цяпер куды ні пойдзіць, а яму па хвасту. Прывёз жонку — у жорны малоць. Бедна жыў, дзевак многа, мальцаў, зямлю барлялі. Трошкі нама