СПАХА'ЦЬ зак. Выпрацаваць да канца, вычарпаць yce сілы, багацці, змест. Мы ужэ спахалі того колодзедзя, шо дзеды нашы зробілі ёго. Луткі. СПА'ХВАЦЦА незак. Спрацоўвацца, пераставаць дзейнічаць, існаваць. Молодые с села з'ехалі, а старые спахваюцца. Пагост. Сорок год стоіць чэрэт, a тогды спахваецца i чэчэ крыша. Цераблічы. СПА'ЦЦА незак. Спацца. Не спіцца вбуку под селом (прымаўка). Аздамічы. СПАЦЬ незак. Спаць. Да ек заснуў, то спаў мо двое суток вон. Хачэнь. Спіць, хоць ты ёгб розберы! Старажоўцы. Коб не еў да не спаў, то за горамі стаў (далёка зайшоў бы, прыказка). Сямігосцічы. Ужэ двонаццаць часоў пробіло, а ты спіш, дурыло! (прымаўка). Запясочча. СПА'ЦЬКІ, СПА'ТКІ незак. Спаць (у звароце да дзі~ цяці). Спаткі, спаткі, мое дзёцятко! Верасніца. Спацькі мамонько хочэ! M. Малешава. СПЕВА'К м. Пясняр, ахвотнік i майстар пець. От спевакі добрые воны! Луткі. СПЕВА'КА, СПЕВА'ХА ж. Добрая пяюха. Я коліся спевака була, ек молода була. Цераблічуі. Oxt i спеваха вона! Бярэжцы. СПЕВА'НЬЕ н. Спяванне. Спеванье ужэ не тэе, ужэ зацегаюць. Старажоўцы. СПЕВА'ЦЬ незак. Спяваць. Хай Ніна спевае, а я подведу. Азяраны. Седзіць, бувало, кудзелю прадзе да песню спевае. Сямурадцы. Добрэ певень спевае. Крэмна. Ек кура спевае, то кажуць недобрэ; трэба мераць курою од покуці до порога, i шчо прыпадзе, то отсекці — ці голову ці хвоста (павер'е). Луткі. Плакаў, плакаў — було усе однако, стаў спеваць — стаў бог даваць (прымаўка). Бярэжцы. СПЕ'ВОТ м. экспр. Спяванне. Колісь спевот на вуліцы, a тепэр ні поголосу не чувать. Альпень. СПЕВУ'лш. Спевы, спяванне. Весною колько по вуліцах спевоў, а цепер не.Хзчэяъ. СПЕВУ'ХА ж. Добрая пяюха. А спевуха, шо мо такое i ў селе не найдзеш! Верасніца, СПЕКДВ зак. Спячы. Зачым ты такого хлеба хорошого не спечэш? Цераблічы. Спекці еешню трэ. Дварэц. СПЕКДуСА зак. Спячыся. I жонка згорэла, i дзіця 6. З а к. 1411 8ł
Дадатковыя словы
вбўку, зехалі, колбдзе, кўра, кўрою, павере, пбголосу, пбкуці, спахаць, спахвацца, спевулш, спекд^са, церабліч^і
3 👁