Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СОНЦЭХГЦЬ ж. Сондазварот. Пропалі, братко Гаўрыло, назад сонцэхіць! M. Малешава. СО'НЯ м. i ж. Санлівы чалавек. Людзі дзень розобралі, а соня дрыхне шчэ. Верасніца. СОП ж. Сажа. У курной хаці con на дзвёрах, дымі Аздамічы. ССУПАЦЬ незак. Сапці. Вон conae — ужэ спіць. Maчуль. СОПЕ'ЛЬ м. 1. Лядзяш. Запясочча. 2 экспр. Ерш. Аздамічы. СО'ПКА ж. 1. Канала. Ек хочэш, то на сопцы ляж. Хотамель. 2. Курган, грудок. В. Малешава. СО'ГІЛІ мн. 1. Соплi. Соплі цекуць, не ўпраўляюса ссёкаць. Пагост. 2. Ледзяшы. Соплі вісяць с крыійы. Сямігосцічы. СОПЛГВЕЦ м. 1. Саплівы хлопчык. Соплівец — у кого соплі цекуць. М. Малешава. 2 метаф. Падростак. М. Малешава. 3 экспр. Ёрш. Соплівец крыла ростопурыў. Хотамель. СОПЛІ'ВУ прым. Саплівы. Мария у мене була вельмо сопліва. Старажоуцы. А С о п л \ в а ба ба. Міфічная істота, якая быццам жыве ў лесе i якой палохаюць дзяцей. Ек перву раз ідзеш у лес, то трэба поцаловац бабу сопліву, казалі. Подведуц до екого пня да цэлуй. Тураў. СОПЛГЦЦА незак. Саплівіцца. Скверэцца да сопліцца дзіця. Старажоўцы. СОПЛЯ'К м. 1. Лядзяш. Соплякі вісяць на стрэсё. Луткі. 2. Газоўка. Сопляк закопціў у сю хату, постаўце ёго под коміна, хай цягне туды. М. Малешава. 3 метаф. Падростак. Шчэ ты проці мене сопляк. Луткі. 4 мн. соплям. Соплі. Сопляты, соплякі цекуць без перэрывы. В. Малешава. СОПЛЯ'ТЫ прым. Саплівы. Сопляты той, то я б гідоваласа жыць з ім. Сямігосцічы. СОПОЧЫ'ЦЬ зак. Правесці час у адпачынку, сне. Ночку сопочыці, дзень дзельцэ робіці. Прыдзе недзелька — у госцікі сходзіці (з песні). Сямурадцы. - СОПРАУДЫ' прысл. Сапраўды. Шо, сопраўды не знае? M. Малешава. Сопраўды, коб я знала уперэд, то не пошла б. Там жа. СОПРОВОЖДА'ТОР м. Той, хто суправаджае. Ты ж ему не сопроворкдатор. Старажоўцы