Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СО'МГНЕЦ м. Кароткае бярвенца паміж вокнамі. У каждом сомінцы робяць дзірку, шчоб скрэпляць іх. Альшаны. Сдмінец. Сямігосцічы. COH м. 1. Сон. Ноч i д зет сну там не було ніякого. Старажоўцы. У водзе на сон кідае. Дварэц. Куды ноч, туды i сон (прымаўка). Луткі. 2. Toe, што здаецца ў сне. Іншы сон ек у руку. Луткі. Напроці п'ятніцы i недзелі сон збуваецца до обеда (павер'е). Там жа. Ек прысніцца сон, шчо хозяін возіць гной, то обезацельно умрэ хто ў хаці. Там жа. 3. Сон-трава. Бярэжцы. ССУНБУС, СО'НБУШ м. Соня, санлівы чалавек. Сонбус, не добудзіцца! Пагост. Сонбуш. Альпень. СО'НЕЙКО, СО'УНЕЙКО н. Божая кароўка. Запясочча. СОНКІ-ДРЭ'МКІ мн. экспр. Сон. Сонкі-дрэмкі ў вочыцка, a здороўе у плечыцка (з песні). Пагост. СОНЛІ'ВУ прым. Санлівы. О, я сонліва, навек спаць хочу. Цераблічы. СО'ННЫ прым. Сонны. Жабу ей кідалі сонной, коб не трусіла хондзя. Верасніца. СО'НОЧНІК, СО'НЕЧНІК, СО'УНЕШНІК М. Сла, нечнік. Соночнікі у нас саджаюць найболыи на розорах. Тураў. Вороб'е yce соношнікі подзёўолі. M. Малешава. Зогнуўса, ек соношнік на городзі. Старажоўцы. Сонечнік. Тураў. Мое сонешнікі ужэ цвітуць. Луткі. СОНОШНОКОВІ'НА ж. Сцябло сланечніка. Соношноковіна горыць у печэ. Дварэц. СОНОШНОКОВІ'НЬЕ н. зб. Сцяблы сланечніка. Дварэц. ССУНЦЭ н. Сонца. Когда сонцэ заходзіць, не ложыса, побудзь немного. Сямігосцічы. Сонцэ грэе да дождж ідзе, то кажэмо — ведзьма масло колоціць (павер'е). Старажоўцы. До сонца да ворона крычыць — дождж будзе (прыкмета). Луткі. Казак не без долі, дзеўка не без шчасця, субота не без сонца (прымаўка). Бо перэсушваюцца, кажуць, у су боту на сонцы топленікі. Там жа. Сонцэ-колонцэ, а ў серэдзіні жывіца, хто не одгадае, той не будзе жэніцца (загадка). Свечка (адгадка)! М. Малешава. Памянш. соне йко, со ў не йк о. Сонейко купаецца на Купалного Івана i ў першы дзень на велікодні. Хачэнь. Просцелюць у майну да соўнейко однарыць, то белэ полотно робіцца. Сямурадцы. Ох, Орыночко, ох, мое соўнейко/ (у звароце да дзіцяці). Цераблічы