Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СКОЦРНА ж. 1. Жывёла. Первуй іней упадзе, то скоціна поедае ўсяку зелень. M. Малешава. 2 перан. лаянк. Грубы, бяздушны чалавек. Скоціна ты, а не чоловек! M. Малешава. СКО'ЦІСТО прысл. Спадзіста. У мене хозяін поклаў подлогу i скоцісто ў хлёве — не гразко. Луткі. СКО'ЦІСТЫ прым. Спадзісты. Гура така — i сюды скоціста i туды скоціста. Хачэнь. Там поле скоцістэе, вода не стояціме. Луткі. СКО'ЧКА ж. Скочка (расліна). Скочка плецецца так на могліцах. Луткі. СКСУЧОК м. Дзіцячая гульня ў класы. Запясочча. СКО'ЧЫЦЬ зак. Скочыць. Хоць урэзаўся, але i скочыў. Луткі. Воўк скочыў церэз куста i схопіў овечку. Там жа. Праўда, тры разы скочыў угору, попало, набуць, ему. Мачуль. От ганін до роздва — ек козе скочыць (пра тэрмін). Цераблічы. Скачы, кумо, траву віднд. Ек скочыла кума, то i дна німа (прымаўка). В. Малешава. A кісель не еда: с печы скочу да зноў есці захочу (прымаўка). Старажоўцы. СКО'ШКАЦЬ зак. Знайсці ў кубле. Скошкаў качку. В. Малешава. СКО'ШЭНЫ дзеепрым. Скошаны. Мой сенокос скошэны i згрэблены. Старажоўцы. С КРАТА м. i ж. Скнара. Ек не даю, то ўжэ скрага, а чого свого не маеш? Пагост. СКРАГНА7 м. i ж. Тое ж. От скрагна, шкодуе оладка! Алынаны. СКРАЧЦЬ зак. Абрэзаць край палоскі. Скраіць кожу. Луткі. СКРОЗЬ 1 прысл. Усюды. Було богато лозы скрозь. М. Малешава. Скрозь оболонье, а там кусты. Верасніца. Там загородж е скрозь. Чэрнічы. Скрозь по дубніку грыбу. Хачэнь. Шляхом едзь скрозь, не золудзіш. Луткі. Таке корчэ булі скрозь. Мачуль. Скрозь e, i ў Століні, i ў Горыні. Бярэжцы. 2 прыназ. Праз. Скрозь дзверы i курніцы дым ішоў. Цераблічы. Осы скрозь стдлю ў шчыльку пролезлі. Хачэнь. СКРОМРЦЬ зак. Ссячы верх хвоі. Росце сосна, а я ее скромлю да вул'я поставлю, скромлю, то вершка ссеку. А то ўжэ лічыцца мой кром. Мачуль. СКРОНЬ ж. Скронь. Помажу скроні медом, да пройдзе чад. М. Малешава