Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

хочу й чобот! Не хочу чобот i Лёвы не хочу. От як. I гэта я осталаса пока. Гэтак, як тые песне спёваюць. То от я ж i каж у, што i цепер шэ любчык е. Запісаў на магнітафоне ў 1973 г. у в. Сямігосцічы П. В. Садоўскі, зрабіў.транскрипцию П. А. Міхайлаў * * * Буў велікі злодзей. I от зайшоў ік чоловеку. Чоловек забіў к абана. Сало вынёс у сені, шоб остыло, А вон прышоў, шаню сала наклаў да ўж э хоцеў с тым салом уцекаць да не попаў у дзверы, шоб на двор, да ў хату. А оны за столом вечэралі. Вон говорыць: «Добры вечор, мо вам трэба сало?» Л ю дзі каж уць: «Не, мы свое забілі». А вон: «То добраноч». I пошоў. Оны ў сені, аж нема половш у сала. Запісаў на магнітафоне ў 1975 г. у в. Луткі В. Д. Лабко, зрабіў транскрипцию П. А. Міхайлаў Алыианскае смехаўё Була ў Олыпанах сука, да нічогая. Ш о воны надумаліса тые олыпанцы — сучку уністожыць. А як уністожыць? I той біць не хоче i той. Рэшылі: му ее спалім, Узелі повезалі ее соломою да i запалілі. Та сука ек стала горэць, да у село! Д а так село ўсе чысто к чортовой мацеры згорэло. Вот этэ олынанске смехоўё. Запісаў у 1974 г. у в. Цераблічы А. А. Крывіцкі