Ох, а ты ж й от нас зобраласа, Д а ў екую ж ты дорожэньку й поедзеш, Д а мо ты поедзеш к сыночкам, Д а мо ты поедзеш i к дочэчкам, То му ж тое дорожэнькі й не знацемо, То му ж тое дорожэнькі не будом бачыць? Ох, мамонько ж наша міла, Ох, мамочко ж наш а родна, Д а му ж коло цебе стоімо, Д а му ж цебе й гукаём, Д а му ж цебе путаём, Мо ж ты хоця й однэ словечко одзовесса, Мо ж ты однэ хоця словечэчко скаж эш? Ох, а ты ж нічого й не дзываесса, Ох, а ты ж нічого й не росказваеш, Д а коровонькі твое ж цебе гукаюць Д а дзеточкі твое цебе шукаюць, Шоп ты коровочцы ж дала, Шоп ты ж ее й подоіла! Ох, а ты ж зобраласа ў таку дорожэньку, Шо там нема ні коровочок, Шо там нема ніякіх роботочок, Д а шчо ж ты надумалас, Д а на кого ж ты нас покінула? Хваціць, это ўжэ отспевала, шо ўжэ нідзе ніхто так не спевае. Жукоўская Прае ко ў я Мікітаўна, 1907 г., в. Старажоуцы. Запісаў у 1981—1982 гг, на магнітафоне i зрабіў транскрипцию П. А. Міхайлаў Песня валачобнікаў Як була земля нехрышчона, То булі людзі неверные. Не веровалі ў господа бога, Д а поверовалі ў ліхого цмока. Д а давалі цмоку да на дзень броку По цылому чоловеку. А як ужэ прышла пора Д о самого цара — Хочэш, сам ідзі, А хочэш, жонку шлі. Як самому іці — То царэм не буц, А жонку послац — 3 не с кім веку дожыц. А була ў цара да одна дочка, Д а не веровала ў ліхого цмока, Д а поверовала ў господа бога. — Уставай, панно, убірайса, Убірайса да ўмывайса. Д а кладзі ж на себе шоўкове убранье I заплетай у косу шоўковый коснік, 27. З а к
1 👁