Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Іванкоў бацюхно вуйшоў на сходонькі Д а позірае на зоронькі: — Ой ву, мое ясные зоры, не свецёце на моём дворы, Д а свецеце на дорозі. Там у мене дзетой двое, одна дзіця роджоное, А другёе — суджоное. Таку от: Дымно ў полі, дымно да нічого не відно, Там Іванко воюецца, по ём бацько журыцца. — Не журыса, мой бацюхно, я к свету да домоў еду, Световою зарою із своею жоною. Ожыдаюць. Зноў спеваюць: От Іванкоў бацюхно прылёг ік дорозі — Д а ці стогне дорога, Ці шуміць дубрава, ці свішчуць нагайкі, Ці гукаюць марш алкі. Д а бацько которы й прыляжэ вухом к земле дай слухае. Д а ўж э под'еж дж ае веселле к хаці да боярые спеваюць: — Ой, вуйдзі, вуйдзі, бацюхно, погледзі, Ш о тобе боярые прывезлі — Ці целя, ці сіву козу, ці невехночку молоду? — То не сіва коза, не целя, да невехночка паненя (молода). Коней зножаць да бацько ці хросны бацько поперэд іх крэста з солому молочаное положыць. Запаліць. Згорыць, да ўжэ везуць молодых церэз ёго. От злазяць з воза молодые, ідуць. Ек перэд двором, то спеваюць: Свёкорко невехну ў вороцях стрэчае... Ек по двору ідуць, спеваюць: Ой, божэ мой, божэ, посаджоно ў мене рожу Красную й зелёную, I суджоную мою дочку, дай весёлую, I оручую, i робочую, І на дзелечко охочую. От молодые сталі на порозі, то спеваюць: Прывезёно молодзіцу у нову светліцу Д а на туптану зёмлю, у весёлую сём'ю. Земелька корэш стая, а семейка норовістая. Перэд порогом у сёнях стола поставяць, скацерцю накрыюць. Свекруха кож ўха вувернутого на голову й плечы напнё, у руках місочка з медом i ложка. Медом прывітвае, кожухом пужае. Тры раз давала. Боярые спеваюць: Знаці, знаці, не своя маці, Напнула кож ўха, хочэ спужаці