Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Молодые платочкі з хмелем i жытом роз'яж удь да сыплюць церэз себе. Спевалі ўжэ: — Ш о ты, бацюхно, мене жэнёш Д а мне проводнічка не даеш? — Д аю тобе проводнічка — брацейка, А проводніцку — сестрыцку. То воны уж э на бодню ці там на скрыню садзіліса. Бацько ў левой руцэ пірога дзержыць, у правой пугу. Пірог на рушніку, соль на ём. Д а обуходзіць воз з молодымі по сонцу. Спеваюць: Перэсядзьце, ворогі, да не перэходзьце дорогі, Д а нехай перэйдзе господзь бог, Д а нехай перэйдзе бацько свой Із хлебцэм, із солькою, із шчасцем, із долькою. Тры раз обуходзіў, кажын раз дорогу перэд коньмі перэхрысціць. Д а ўж э каж э: «Едзьце од порога з богом». Д а ўжэ едуць. Ек шчэ коло хаты едуць, спеваюць: Д а леці, леці, голуб сіву, да ў мой двор шчасліву, Д а накажы моёй мамоньцы, шо я еду ў пароньцы, Н акажы моёй родненькой, Ш о я еду ў двбиненькой, Н акажы на порозі, шо невёхна на дорозі. От молодое небагато ехало. Ек шчэ етою вуліцою ехалі, спевалі: Лецелі гусонькі церэз сіне морэ. Закрычалі гусонькі, церэз сіне морэ летучы: «Ц і ж усе му перэлецёлі церэз сіне морэ?»ў Д а закрычала гусонька, поперэдочку летучы: «Ой, я була прыосталаса да на моры куп ал аса». Д а гукалі боярые, церэз село едучы: «Ц і ж усе му, любуе боярые, церэз село перэехалі?» Д ай отозваласа молода Галонька: «Я буЛа прыосталаса, я з бацюхном прошчаласа». Хто захочэ, той стола вунесе з хлёбцом жытнім, а сваты ёму бутылку. У дорозі спевалі: Ой, постойце, возы, да надзерэмб лозы, Д а будом верчэ мотаць, да подаркі роздаваць. Ек узіму, то й таку: Куночка снегом-снегом, а му за ею следом-следом, Следочку не ўхопілі, да куночку загубил. Куночка — ето на молоду. А коло хаты молодого ўж э стояць ожыдаюць молодых, на вуліцу ці там на дорогу позіраюць. Бацько й мацер вуходзяць. То ўж э спеваюць жонкі