Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СКАМЕНЕ'ЦЬ зак. Скамянець, высахнуць. Окаменела соль, ссохла. Кароцічы. СКАМЕ'ЧЫЦЬ зак. Скамячыць. Так вон ёго скамечыў! Рубель. СКАНА'ЦЬ зак. Памерці. Маці ўжэ сканала, a дзіця по неживой цыцку ссала. Луткі. У час ночи почала канаць, ой, мучаласа! Пагост. СКА'ПАНЫ прим. Падобны, як дзве кроплі. Вона уся Ева будзе, да ек скапана! Луткі. СКАПУ'ЦЩЦА, СКОПУ'ЦЩЦА зак. метаф. Памерці, здохнуць. Скапуціўса дзед, а баба сама осталаса. Луткі. Скопуціўса конь, здох. Пагост. СКАРАБУ'НЩЦА зак. Ускарабкавда. Скарабуніўса вусоко. Альшаны. СКАРАЛКУШКА, ШКАРАЛЮ'ШКА ж. Ракавіна малюска, бяззубка. У голодоўку скаралюшок елі тые людзі. Запясочча. Бувае, шо ў той шкаралюшцы шо седзіць. Там жа. СКАРАЛКУШЧЫНА ж. Створка ракавіны малюска. Поба, екі цвет у скаралюшчыны, белая, але І розоватым i сінёватым отлівае. Пагост. Скаралюшчына расчэпваецца — i жаба выводзіцца. Там жа. Посохла рыбка на скаралюшчыну. Дварэц. СКАРАЛКУШЧЭ н. зб. Ракавінкі малюскаў. Пошлі, хлопцы, у друге место купацца, а то тут скаралюшча багато, ногі шчэ порэжом. Пагост. СКАРА'ЦЬ зак. Пакараць. Скарай мане божэ, шчо коб у мане буў такі чоловек, ек одэто твой сын, да шоб я з ім ехала! Мачуль. СКАРБСУУКА ж. Будка, дзе захоўваецца ўвесь скарб плытагонаў. У скарбоўцы прыкашчык еўрэйчык. Запя сочча. СКАРГА', СКІРГА' м. i ж. 1. Прыдзірлівая, з'едлівая асоба. Скарга крычыць, скаргачыць. Альгомель. От баба седзіць скарга, вона урэдна. Тураў. Еьичэ ўсе тая бабаскарга жыве? Там жа. 2. Скупы чалавек. Така скарга, шо с-под себе поела! Верасніца. Скірга ўсе ў панчоху хавае, a нічого не спажывае. Там жа. 3. Сарока. СкІрга скэргэчэ. Луткі. СКАСОВАТДЦА зак. Згінуць, прапасці. Ужэ скасоваласа та мошкара. Хотамель. СКАСОВАТДЬ зак. 1. Не зрабіць чарговага кроку ў гульні ў цурку. Запясочча. 2. Скасаваць, ліквідаваць