Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

а два зробіць. Хачэнь. Скагі, покагі говораць у Малешэві. Запясочча. Я ужэ спаў, спаў i годзі сказаў, я ўжэ вуспаўса. Старажоўцы. У нас, скажэмо, шляху не було. Цераблічы. СКАЗШТДЬ зак. Знявечыць. Сказнілі его сына так моцно, шо ўсе-усе поотрэзалі. Старажоўцы. СКА'КАЛКА ж. Дзіцячая гульня. У скакалцы дзесець колоў. Цераблічы. СКА'КАНКА ж. Тое ж. Альпень. СКАКА'ЦЬ незак. Скакаць. Кожушкі скакаюць у верх с комлі. Цераблічы. Ек удырышса, то по леду поўтора пеўня, а ў вонах куры скачуць. Луткі. Два раз бачыла, ек на Купалного Івана скачэ сонцэ, трэ раненько, шчоб не за хоромамі гледзець. Там жа. На похілэ дзерэўцэ й козы скачуць (прымаўка). Сямурадцы. Сухі стахей по хаце скачэ (загадка). Венік (адгадка). М. Малешава. Д С к а к а ць у конікі. Хістацца (пра п'янага). П'яны дзядзько скачэ ў конікі. Запясочча. СКАКУ'Н м. Конік. Скакуны е велікіе, ці порэжэш, то его почавіш, капнет i загойваецца рана. Цераблічы. СКАЛ м. Бяззубка. Чэрэпаха, а ў серэдзіні скал. Альшаны. СКАЛА' ж. 1. Вялікі кавалак. О, такіе скалы лежаць удобрэнья, порозбіваць мо. Луткі. 2. Вялікія плямы ржаўчыны. Вода постоіць суткі, i по ей скалы йдуць. Дварэц. СКА'ЛЩЦА незак. метаф. Смяяцца. Чого ты скалісса, згорнуў ліцэ? Запясочча. СКА'ЛЩЬ незак. Д С к а л і ць зубу. Смяяцца. Стояць да шчэ зубі скаляць. Сямігосцічы. / зубкі давай з ею скаліць. В. Малешава. Чого ты скаліць зубы почаў? Мачуль. Вытарэшчваць. Чо ты вурочыў очы да скаліш на мяне? Сямігосцічы. СКА'ЛКА, СКА'ЛЬКА ж. 1. Скалка, кропля тлушчу на вадзе. От жырные крышаны, аж скалкі плаваюць! М. Малешава. Ек закруцілі качку, то й скалкі не було (такая худая). Верасніца. 2. Бяззубка. Скалъкь цегаюць да свіням вараць. Рубель. Свінья скалкі нагле страшно любяць. Альшаны. Памянш. с к а л о ч к а. От боршч, ні скалочкі, худы. В. Малешава. СКАЛОО'КІ, СКАЛЕО'КІ прым. Прыжмураны. М. Малешава