ШЭМЕЛЯ'ХНУЦЬ зак. экспр. Перакулщь. Як шэмеляхяг того ооза з горб*/ Запясочча. ШЭМЕТНУ'ЦЬ зак. Шпурнуць, штурхнуць. г/с шэметне, то i ўпадзеш. Луткі. Вона ек шэметнула ёгд поперосы на долоўку! Там жа. ІНЭ'МКАЦЦА незак. Корпацца. Будзе шэмкацца доўго, не зойдзе. Дварэц. ШЭ'МКАЦЬ незак. Корпаць. Нешчо там шэмкае, присела. Запясочча. ШЭ'НДЗЯ ж. Малярыя. Не было тое весны, шчоб людзі не хворэлі на эту шэндзю. Од ее некіе дзеркачэ под голову клалі, водой пужалі, ее под шыю лілі. Сямігосцічы. У нас хондзя называлі, а шэньдзя — то полякі. Луткі. -ШЭПЕЛКУН м. Шапялявы чалавек. Сямурадцы. ШЭПЕЛЯ'ВЩЬ незак. Шапялявіць. Запясочча. ШЭПЕЛЯ'ВУ прым. Шапялявы. Запясочча. ШЭПЕЛЯ'ЦЬ незак. Шапялявіць. Ты зроду шепеляеш чі з болезні? Пагост. ШЭПЕТА'ЦЬ незак. Нашэптваць, шаптаць. Нешчо шэпетау под ухо ёму. М. Малешава. ШЭПЕТУ'Н м. метаф. Полаг. Молодые ншчочком у шэпетун полёглі. Луткі. ШЭПЕТУ'ХА ж. Нагаворшчыда. Ночна шэпетуха легла коло вуха (жарт). М. Малешава. ШЭПГРНІК м. Лопух. У шэпірніку багато шышок, шо чэпляюцца за грыву коню. Старажоўцы. ШЭПТА'ЦЦА незак. Лячыцда замовамі. Шэптацца колісь ішлі до бабы. Сямігосцічы. ШЭПТА'ЦЬ незак. 1. Шаптаць. На вухо шэпчэ. Аздамічы. 2. Замаўляць. Одзін од вужа шэпчэ, а другі од сл'шеня. Хачэнь. Усе шэпчуць — i звіхі, i удары, i золотнік. М. Малешава. Буў одзін стары, шэптаў од звёру, зацінаў худобу, людзі верылі, шчо вон таку сілу маў. Цераблічы. ШЭПТУ'ЛЯ ж. Шаптуха. Я не верыла ніякім шэптулям. Верасніца. ШЭПТУ'Н м. Шаптун. Шэптун — то не знахор, шэптаць многіе ўмеюць. Луткі. ШЭПТУ'ХА ж. Шаптуха. У нас поўнэ село шэптух! Луткі. У ШЭ'ПТЫ мн. Замовы. Я не кінуласа ў этые шэпты, да к дохтору. Сямурадцы
Дадатковыя словы
гіс, слшеня, шэмеляхнуць, шэметнуць, шэмкаць, шэндзя, шэпеляву, шэпелявщь, шэпеляць, шэпетаць, шэптуха, інэмкацца
0 👁