ШЧУ'ЧА ж. Сала, мяса (у размове з дзецьмі). Мо хочэш шчучы? Альтаны. ШЧЫБРА'ВУ прым. Шчуплы, шчыгульны. Я була така шчубрава, а пошла замуж — розросласа. М. Малешава. Шчыбраву чоловек, у ёгд усе на месці, не опушчэны. Рыдча. Памянш. ш ч ы б р а в е н ь к і. М. Малешава. ШЧЫ'БРЫ прым. Тое ж. Запясочча. Памянш. ш ч ыб р э н ь к i. Шчыбрэнькі мой плем'янік. Рыдча. ШЧЫТА ж. Скіба, луста. Шчыга така, нельга побіць! Луткі. Збіу дождж города — одна шчыга! Рыдча. Шчыга — груд, перэвёрнецца да стоіць. Альгомель. Сала одрэжэ шчыгу добру дай гроша не озьмё. Там жа. ШЧЫГУ'ЛЬНО прысл. Дакладна, строга. Шчыгульно мерае соткі крындждламі. Луткі. ШЧЫГУ'ЛЫТЫ прым. Шчыгульны. Усе шчыгульные такіе мужчыны. Верасніца. Шчыгульное на ёй плацье. Луткі. Памянш. ш ч ы г у л ь н е н ь к і. Усе шчыгу льненькіе такіе у ее браты. Верасніца. ШЧЫЖ'Е, ШЧЬГЗЬЕ н. зб. Скібы, лусты. Однэ шчыж'е с-под плуга. Ека холера там вуросце на том шчыжЧ! Дварэц. Той год лучша пашня на шчыж'і, як поорэцца. Рубель. Этому шчыж'ю рады не дасі. Там жа. У ёгд на дзялцы шчызье, шчыга, грудзье веліке! Запясочча. ШЧЫ'ЖЬША ж. Скіба, луста. Такіе на полі шчыжыны, шчо рады не дасі. Рубель. ШЧБІК м. Верх, вершаліна. На саму шчык залез. Запясочча. Поваліў дзерэво да до самого шчыка оцерэбіў. Пагост. На самом шчыку хвоі кублб е. Дварэц. ШЧЫКА'ЦЬ незак. Шчыкаць. Да ее столькі шчыкаў, да вона на одных чэрнекох! Верасніца. Як блоха шчыкае, то не улежыш. Старажоўцы. ШЧЬІКНУ'ЦЦА зак. Шчыпнуць. Жук шчыкнецца, аж подскочыш! В. Малешава. ШЧЫКНУ'ЦЬ зак. Ушчыпнуць. Жук ек шчыкне, то аж cxonicca. В. Малешава. ШЧЫ'КОВЩА ж. 1. Парасткі травы вясною. Шчыковіца, кажуць, ек весною паша росце! Цераблічы. 2. Верхавіна. Шчыковіца — саму верх дзерэва. Запясочча. 3. Адкрытае высокае месца. Тураў. 4 перан. Добрая жыццёвая пуцявіна. Выйшоў на шчыковіцу ужэ мой сын. Запясочча
Дадатковыя словы
племянік, чэрнекбх, шчуча, шчыбры, шчыгулыты, шчыже, шчыжьша, шчыжю, шчыжі, шчыкнуць, шчыковща, шчыкў, шчьікнуцца
1 👁