Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ЧЭСА'ЦЦА незак. Часацца. Чэшыса вол з волом, а конь с конём, а свінья об тын, бо нема с кім (прыказка). Запясочча. Ек ступіш на тое место, дзе конь качиецца, то ногі чэсацца будуць (павер'е). Старажоўцы. ЧЭСАТЦЬ незак. 1. Часаць, расчэсваць. Чэшуць грэбенцэм, а чухаюцца рукамі. Луткі. Чэсалі воўну. KapoщчыгЧэсаць лен вельмі трудно, боляць рукі. Азяраны. 2. Абчэсваць, часаць, склюдавадь. Чэсалі шклюдом балі. Бярэжцы. Чэшу дзерэв' янку на чотыры бдкі. Цераблічы. Ты шчэ свое дзерэво не чэсаў? Аздамічы. 3. Чысціць, здымаць луску з рыбы. Будом чэсаць рыбу. Кароцічы. 4. Красаць. Крэсало було i огонь чэсалі. Крэмна. ЧЭСЛА', ЧАСЛА' ж., ЧЭСЛСУ н. Цясла, прылада для выдзёўовання. Чэслбю доўбе i вучышчае. Запясочча. Була колісь чэсла, ею выдоўоваюць ночвы, вулеўкі, корыта. Аздамічы. Чэслд. Там жа. Корыто мі когда-то вісклобвалі чэслою. B. Малешава. 3 плайікі зробі ночвы чэслою. Цераблічы. Така часла e, вучэсвалі чоўна з дубіны ею. Чэрнічы. ЧЭСНО'К, ЧОСНСУК, ЧАСНСУК м. Часнок. Д З а й ц оў ча с нок. Лугавая расліна, падобная да часнаку. Хачэнь. 3 a e ч ы ч о с н о к. Toe ж. Заечы чоснок пахне ек чоснок. M. Малешава. Ч а с н о к з і мо в ы. ПозHi сорт часнаку. Хотамель. ЧЭ'СНЫ прым. Сумленны. Вон чэсны чоловек, ёму трэба верыўь. Верасніца. Цнатлівы. Чэсна молода. Пагост. Цудатворны, цудадзейны. Чэсны крэст. Пагост. Каменны крыж у Пагосце, які, па паданню, прыплыў супраць цячэння па Прыпяці i з вады сам узнёсся на высокі бераг каля вёскі. Чэсны крэст знізу прыплоў, мо то з Кіёва. Пагост. ЧЭСЦЬ ж. Гулянка, частаванне. Быў на чэсцё ў Haталкі. Сямігосцічы. Пробачайце, госці, за мою чэсць — у менё ешчэ другіе госці есць (жартам). Старажоўцы. ЧЭТЫРА'Н м. Дзве капейкі. Кблісьня назва чэтыран — это дзве копейкі. Дварэц. ЧЭХО'Л м. Манжэта. У жонок вушытые крэшчыком водзікі на чэхлох булі. M. Малешава. ЧЭХСУНЯ, ЧАХО'НЯ ж. Чахонь. Чэхоня. Запясочча. Чахоня — вона рэдко бувае, такіе плоткі тонкіе, бу сабля. Верасніца. ЧЭХСУТКА ж. Сухоты. Сямігосцічы