Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

казваюць смешное, то кажуць — от чуддсея. Можэ, i страшное шчо. Луткі. ЧУДО'СНЫ прым. Камічны, дзівакаваты. Такі чудоены дзед, модны церэблюк! Цераблічы. ЧУДО'СЬЕ н. Дзіва, перан. дзівак. Мой чоловек такое чу досье, з гэтой рыбой у сё'. Аздамічы. ЧУЖОСЕ'ЛЬШК м. Чалавек з іншага еяла. Альтаны. ЧУЖЬГ прым. Чужы, няродны. Я пожыла поутора года, то ека я своя, я чужа ему. М. Малешава. Коб кого чужнёйшого зловіла, а то свойго у клубнщы! Там жа. Своё сечыса, рубайса, а чужое не мешайса (прыказка). Сямігосцічы. Належачы іншым. Я не возьліу й чужого i свого не оддам. Хачэнь. Свою рыбу я угэ половіў, а чужу не хочу (жарт). Альтаны. Дару перчаткі з руковіцамі, шоб не ходзілі за чужымі молодзіцамі (з вясельных прыгаворак). Сямурадцы. У чужое шчасце мухою не ўпасці (прыказка). Аздамічы. Чужым добры не будзеш, як свойгб нема (прымаўка). Старажоўцы. Як свого розу му нема, той чужы не поможэ (прымаўка). Там жа. У чужэ. просо не сунь носа (прыказка). Сямігосцічы. Чужы госць за стол не лезь (прымаўка). Там жа. На чужые галкі усе кідаюць палкі (прыказка). Там жа. Чужэ не грэе (прымаўка). Хачэнь. Чужая хата такая, як свекруха ліхая (прымаўка). Сямурадцы. А Чу ж а ч у ж а н і ц а. Пра зусім чужога, пабочнага. Я тобё каў — чужа чужанща вон. Альтаны. Прышла я чуоюа чужанща, нідзе нікого. Мачуль. З а ч у ж ы м по ро г о м. Пра выданую замуж. Оўдзюшка ужэ була замужэм, за чужым порогом лічы; да ўжэ не ў его, ужэ вон оддаў ее замуж. В. Малешава. ЧУЖЫНА/ ж. 1. Чужакі, няродныя, чужыя людзі. У мене нема нідзе нікого, дай гэто чужына. В. Малешава. У мене чужына усе! Хачэнь. Там ужэ усе чужына, не так, як тут: попросіш мене, попросіш цебе. Там жа. 2. Чужая старана, чужына. На чужынё заболела, да ніхто не пошкодуе. Запясочча. Осталаса я самэнькая на чужынё, седжу i плачу. Мачуль. Нешчасны подорожны ў чужынё! М. Малешава. Вон попоёздзіў по чужынё. Дварэц. На чужыне i лоза очы дзерэ (прыказка). Сямігосцічы. На чужынё i рак рыба (прыказка). Там жа. ЧУКА'НОЧКІ мн. Падкіданне (дзіцяці). «Гоп-чукі, гоп-чукі! — кажуць, ек подкідаюць дзіця, — ходзі на чуканочкі!» Луткі