Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

біць нешта недарэчнае або непрыстойнае. Тые подстройвають, а той чоўпэ. Альпень. Бабы танцуюць i малая давай чоўпці. Хачэнь. Не знаеце, як п'юць, то чоўпуць абушо, брышкуюць. M. Малешава. Шо ты чоўпеш тут, ці тобе онэ трэба? Верасніца. Шо воно (надвор'е) чоўпло на стрэчанье, так страхІ Аздамічы. ЧОУПЦГСА незак. Таўчыся (?). Побачце, як дзеці чдупяцца! В. Малешава. ЧОХАФНЯ ж. Ваўначоска i майстэрня, дзе чэшуць воўну. Як e своя воўна, то понесом да счохрым у чохарні, да несом тому, шчо б'е, да поб'е. Кароцічы. ЧОХЛЫ' прым. Дрэнны, нізкі (?). Старшина даў таке чохлё болото, шо туды ніхто не ўлезе, шоб скосіць. Мачуль. ЧО'ХЛЯ ж. 1. Ліхаманка, малярыя. Аздамічы. 2. Ваўначоска. Аздамічы. ЧОХМАФНЯ, ЧОХНЯФНЯ ж. Ваўначоска i майстэрня, дзе чэшуць воўну. У чохмарні чохрац воўну. Запясочча. Чохнярня. Альпень. ЧОХО'Л, ЧЭХО'Л м. Манжэта на рукаве. Цесные чохлы у кохце. Луткі. Чохлы воджэные у сороццы. Kapoцічы. Памянш. чохлі к, чо х л і ч о к. Мачуль. ЧОХРА'ЛЬНЯ ж. Ваўначоска. У чохральні шчокі, ciто, пілдк. Хотамель. ЧО'ХРЬГЦЬ незак. 1. Часаць, раздзіраць воўну. Кблісь булі чохральні, воўночоскі, куды ходзілі чохрыць воўну. Тураў. Самі чохрылі воўну колісь. Альпень. 2. Апрацоўваць граблямі зямлю, разбіваць камякі на градцы. Треба чохрыць грядку граблямі. Алынаны. Чохрыць градку лопатой, як скопие. Цераблічы. ЧУБ м. 1. Чуб, чубок. Чуб в у цаплі. Запясочча. 2. Від жаночага галаўнога ўбору. Наматае хустку на газету да зробіць калача, а потым ужэ зав'яжэ хустку. От, кажэ, калача зав'язала або чуба. Аздамічы. Баба чуба носгць, ходзіць у чубе. Там жа. ЧУБА'ТКА ж. Курыца з чубком. Запясочча. ЧУБА'ТО приел. Няроўна, нягладка. Чубато покосіў. Запясочча. ЧУБА'ТЫ прым. Чубаты, з чубам. Нейкіе чубатые немцы седзелі. Запясочча. По кодлу i куры чубатые (прыказка). Верасніца. ЧУБА'ЦЦА незак. Чубіць адзін аднаго, чубасіцца