Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

года, дрэннае надвор'е. Плохё урэм'е, хлопцы, попомёсіце у нас гразё. В. Малешава. На плохге урэмена на зиходзе здорово чырвонэ (неба). Верасніца. У с т а р о е у р э м'е. Даўней, калісьці. Е урочышчэ Воўкоўня, там воўкі у старое урэм'е збіраліса. Любавічы. Згодна з павер'ем, жакі трэба было пачынаць вязаць у суботу перад вялікаднем, тады ў іх будзе добра лавіцца рыба: Я здзёлаў шэсць жакбу, а два не ловьлі — урэм'е не тде булб, ек везаў. Запясочча. УРЭ'МСТОВАЦЬ незак. Злавацца. От урэмстуе, уедав, шчо я ёй зробіла? Бярэжцы. УСАДЗГЦЬ зак. Усадзіць, усунуць. Лісіца усадзіла ў полонку хвоста (з казкі). Запясочча. Поленщу на ўсю сковороду усадзіла ў печ. М. Малешава. Асадзіць, пасадзіць. Усадзіць роя у вулей да заткнё добрэ. Мачуль. Ускінуць, пакласці. Вбсем рогож усадзім на горб да несом у Городок. Цераблічы. УСВО'ЩЦА зак. Асвойтацца, прызвычаіцца да некага ці нечага. Воўк ужэ як усвоіцца, дзецей не бощца.— Дзе ey бачылі, шчоб звер усвбіўса, прысвбіўса да не бояўса кого? Кароцічы. УСЕГДА', УСЕГДЬГ прысл. Заўсёды. Усегда вон нам naxae город. Старажоўцы. Не ўсегды, ек на дзеды (прымаўка). Запясочча. УСЕДНСУ прысл. Усё роўна. Уседнб трэба поміраць. Пагост. Уседно пойду. Аздамічы. У нас усеннб е, хоць вон i украў. Цераблічы. УСЕЕ'ДНА ж. Назва аднаго з тыдняў перад вялікім постам. Усеедна, помінална, маслена недёля, а потом весна. Хотамель. УСЕКЦЕ зак. Усячы, урэзаць. Хоць усечэ, да не до косцёй. Дварэц. УСЕМО'Х прысл. Усямёх, усемярых. Словом, усемох i я. В. Малешава. Воны усемох седзяць. Цераблічы. Буў невод, шчо усемох цягнуць. Дварэц. УСЕРО'УНСУ прысл. Усё роўна. Помру, а ўсероўнб тобе мое не попадзе. Хачэнь. А вона усербуно як гуляла, то й гуляць будзе. Старажоўцы. УСё 'Й, УСЕ'И займ. Увесь. Усёй гэты конёц згорэў. Чэрнічы. Усёй лес зністожылі. Запясочча. Усей народ. Там жа. А тут весною плувё усёй товар. Пагост. Ороб'і з'едзяць усей слонёчнік. В. Малешава. На ўсёй рад одзія хвонар. Луткі