Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

урэзацца, шчыльна прыліпнуць. Тые штаныу рос ai ў его. Луткі. УРО'УНЕ прысл. Нароўні. Пруточок узрузне да урдуне з вороцілом пражным. Верасніца. УРО'ЧЛІВУ прым. Якога можна лёгка ўрачы. Нейкі хлопец урдчлівы родзіўса! Верасніца. УРО'ЧЫСКО н. Урочышча. Дварэц. УРО'ЧЫЦЬ незак. Уракаць. Запясочча. УРО'ЧЫШЧЭ н. Урочышча, пэўная мясцовасць зуласнай назвай. То урочышч у нас морэ e! Хільчыцы. Урочышчэ такё Олёс e. Сямурадцы. Год посеюць, а на другь год на другом урочышчы даюць соткі. Сямігосцічы. У нас І цепер е урочышчэ Гаё, а ужэ тые гаё звелі. Цераблічы. УРУКОПА'ШНУЮ прысл. А Г н а ць у р у к о п а шн у ю. Гнаць плыт пры дапамозе шастоў. Хачэнь. УРУ'Н, ВРУН м., рэдка ж. 1. Рунь, азімыя ўсходы. У рун хорошы, зелёны. Іншы год у рун спасваюць, ек замерзне земля. Цераблічы. Коні аыжэнем да пасуцца на том ўрунё. Мачуль. Коровы хоШ по у руну. Алыианы, У рун хорошы. В. Малешава. Гусі на тую врун лецяць да такіе поотпасваюцца! Хачэнь. 2. Мера воўны, настрыжанай з адной авечкі. Запясочча. УРУ'НГЦЦА зак. Зарунець, добра ўзысці (пра жыта). Увосень жыто урунілоса. Бярэжцы. Укусціцца, зрасціся расткамі. Жыто у волдкі, уруньлосо. Запясочча. От уруніліс картоплі дай не можно зорваць. Цераблічы. УРУ'НО н. Рунь. На уруно у нас короў не пускаюць. Дварэц. УРУЧНУЧО прысл. Уручную, без дапамогі механізмаў. Просо м'ялі ногамі i жалі уручную. Дварэц. Вілі eaроўкі уручную. В. Малешава. А тогды не так, ек цепер, уручную з лесу плавілі. Пагост. УРЫ'ТЫ дзеепрым. Укопаны. Стощь ек урыты. Луткі. УРЭДЗПДЬ, ВРЭДЗРЦЬ незак. Шкодзіць, прыносіць шкоду. Вон часцяком спомінае, мо вонэ й цепер урэдзщь. Пагост. Стала горэлка врэдзіць, надо прыдзержацца. В. Малешава. УРЭ'ДШК м. Злыдзень, шкоднік. Хільчыцы. УРЭ'ДНЫ, ВРЭАДНЫ прым. Нядобры, шкодны. Гусень урэдны тджэ, капусту поедае, ек гэты жук картоплТ В. Малешава. Врэдны чоловек, ёго очы плохіе, добра не думав нікдму. Там жа. Урэдна хмара з Казаргаці навек. Дварэц. 14. Зак