Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Луткі. П а л ц а не ў б i ц ь. Пра надзвычайную цеснату. А ў том клубе палца не убіць, кішми кішыць. Дварэц. УБЛГЗЕ прысл. Непадалёку, блізка. Е озера ўолізе— Векшэ, Громнэ. Мачуль. УБЛУ'ТАЦЦА зак. Звязацца. Ублутаўса на свой век (пра няўдалую жаніцьбу). М. Малешава. Хлопец мой ублутаўса з п'яніцамі. Хачэнь. УБОТІ прым. Убогі, варты жалю. Такі нешчасны, убогі вон. М. Малешава. УБО'И м. Сала i мяса з забітай свінні. Пусты убой з етое свіннё будзе. Пагост. Корова не давала, убоя тожэ не было — чым людзей кормщь будзеш? Мачуль. УБО'К прысл. Убок. Дале так о ўбок перэкрущласа я. Мачуль. УБРА'ЖЫЦЦА зак. Закіснуць. Ох укьсло, убражылосо! Сямурадцы. УБРА'НЬЕ н. Вопратка, адзенне. А вон нішчэчком узяў одного убранья отрэзаў кусочок i од другого. Кароцічы. УБРА'ЦЦА зак. 1. Апрануцда, адзецца. «Возьмь да ўберыся»,— кажэ ему жонка, а вон лежыць i не дбае. Мачуль. 2. Забрацца, улезці. Бувае, лінькі ў жак уберуцца, ек каліна зацвітае. Цераблічы. Д У б р а ц ц а у пух. Пакрыцца пухам (пра качак, гусей). Ужэ як у пух убэрэцца вутва, то быстро бэжыть. Рубель. УБРЫКНУ'ЦЬ зак. Ударыць капытом, нагой. Конь убрыкнуў. Луткі. УБРЭ'ДЗЬ, УБРО'ДЗЬ прысл. Уброд. Любіў ракі ловіць рукамі под корчамі, а сам убрэдзь бродзіць по водзе. М. Малешава. Убрэдзь бродзіць, як ловае рыбу. В. Малешава. Ходзяць убродзь. Запясочча. Д У б р э д зь п ой ці. Разладзіцца. Ужэ тут усе пошло убрэдзь, усе помешалосо. Хачэнь. УБРЭ'ДЗЬКІ прысл. Тое ж. По болоту побродзіш убрэдзькі, то й мокры. М. Малешава. Убрэдзькі рыбу ловіў, а не з лоткі. Там жа. УБУФЬГЦЬ зак. Адваліць. От, каа, убурыў бацько ніву, даў шыроку рэзку. Луткі. Укінуць. Молоды наплецё лапцёй, прыносіць у хату i кажэ: «Шуры-буры, у хату ўбурым» (пры самастойным сватанні, без сватоў — даўні звычай). Запясочча. УБУТДЦА зак. Д У с е л i с а-у б ў д з ь с а. Пра фана