Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СУ'ПІЦЬ незак. Насупліваць, нахмурваць. Супіць вочы малэ, а не плачэ, такі харакцер. Пагост. СУПО'ЛЬНІЦА ж. Агульная работа, суполка. Хотамель. СУГКУНЯ ж. Супоня. Супоня порваласа, возмі Волочку да засупонь хомута. Верасніца. Запрос, а супоні конь не дае зацегнуць. Луткі. СУПОФЫШЧЭ н. Задышка з хрыпам у малога дзіцяді. Запясочча. СУПЯ'ЧЫЦЦА незак. Працівіцца, пярэчыць. Шо ты супячысса, сераўно нічого не докажэш. Сямурадцы. Даём ему поручэнье, а вон супячыцца. Рамель. СУПЯ'ЧЫЦЬ незак. Пярэчыць. Луткі. СУР'ЁЗНЫ прым. Суровы. Вона — ах мой Іваночко/ А вон такі сур'ёзны да б}е ее. В. Малешава. СУРМГЛО м. экспр. Непрыветны, змрочны, павольны чалавек. Альшаны. СУРОВУ' прым. Нябелены (пра ніткі, палатно). Суровою ніточкою обкруцім панчоху, коб не спадала, i добрэ. Хачэнь. СУРО'ВУ прым. Сур'ёзны. Сурову чоловек не скажэ гэ! Цераблічы. СУРО'ЧЫЦЬ зак. Сурочыць. Можэ хто сурочыў таку красавіцу! М. Малешава. СУРНО' н. экспр. Сука. Луткі. СУСЕ'Д м. Сусед. Су сед на коровая звала с кажнбе хаты. Пагост. Грошы позычыў у суседоў. Суседы блізкіе — вороеі цяжкіе (прымаўка). Пусці суседа у хату, а сам з хаты (прымаўка). Як сам спіш до обеда, то чого зловаць на суседа (прымаўка). Хачэнь. СУСЕ'ДЧЫН прым. Суседаў. Суседчыные йдуць качкь коло двора. М. Малешава. Суседчын сын браў косу. Пагост. СУСЕ'ДКА ж. У городзі суседка з суседкою не бачацца. М. Малешава. СУ'СЛА ж. Лядзяк. Намерзло суслоу на стрэхах. Запясочча. Соска з хлебнага мякішу. Поссау, а дале суслы не схоцеў. Сямігосцічы. Зблытаны лён. Запясочча. СУСТА'ВЕЦ м. Костачка. Сустаўцы перэбіла на руках. Аздамічы. СУСТО'ЩЦА зак. Адстаяцца. Нехай сустоіцца молоко, не ворушэце ёго. Кароцічы