Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Хо ць за в е т р ом п у с к а й. Пра страшэнна схуднелага, змарнелага. Высушать вутенята куру, шо хоть за ветром пускай. Рубель. ПУ'СТКА ж. Пустка. Пусткі давалі под банк. Цераблічы. Ты ідзеш, то ніколі, Адам, не зачыніш сеней, як у пустку. Кароцічы. ПУ'СТО прысл. Пуста. У его косы доўгіе, да ў голове пусто. Хачэнь. А Н а пусто. Дрэнна, на згубу. От тобе на горэ да на пусто! (праклён). Луткі. З а пусто. Дарэмна, танна, дзёшава. У гэтум годзе ў колхозi мешок яблук возьмеш i ўсе за пусто. Дварэц. ПУСТОВА'ЦЬ незак. Пуставаць. Добры хозяін, то свое поле обробіць i чужэе, а як негодзяй, то й свое пустуе. М. Малешава. ПУСТОМЕ'ЛЯ ж. Пустамалот. Іван пустомеля, бо нагомоніць, а ўсе бестолку. Верасніца. ПУСТО'ПАШ ж. Д У пу с т о п а ш. 1. На самапас. Ай, я пусціў коні у пустопаш, нехай ідуць куды хочуцъ. Аздамічы. 2. У распусту, блуд. Пусціласа у пустопаш дзеўка. М. Малешава. ПУСТОСМЕ'Х м. Пустасмех. Той, шчо вельмі смеіцца, то пустосмех. Кароцічы. ПУСТО'ТА ж. метаф. Пусты, легкадумны чалавек. Хіба й не бачыла ты его, той пустоты! Аздамічы. ПУСТОЦВЕТ м. Пустацвет. Бельмо богато пустоцвету на гурках. Луткі. Як чысто небо, то будзе пустоцвету (у час пасеву). Старажоўцы. Паводле павер'я, каб было больш агуркоў, то зрываюць гэты пустоцвет i кідаюць под овечкі да шчоб овечкі перэйшлі, то гуркі будуць росці. Луткі. ПУСТЬГ прым. 1. Благі, кепскі, дрэнны. Дзе яке поле пустэе, нізке, то там одзін куколь рос. Хачэнь. Короўка блага, пуста. Запясочча. Пуста трава, то ее худоба не есць. Бярэжцы. Берэзнік на болоці пусты. Пагост. Раз вудзілно поцяг, то значыць не пусты буў карась. Луткі. Пусты чоловек — леніву да бо яка п'яніца. Там жа. Тут пушчэйшые картоплі, воны ешчэ ростуць. Чэрнічы. 2. Пусты. Пусты боршч — это як пшона нема. В. Малешава. Меле, ек пусты млін. Сямурадцы. Памянш. п у с ц е н ьк i. Як добра полушка, то дваццаць гусей, а ек така пусценька, то меней. Дварэц. ПУСТЫ'НЯ ж. 1. Некранутая мясціна. Пушча — дзе пустыня, дзе не ходзяць, дзе не пашуць, дзе однэ зверы. Аздамічы. Пустка. Пустыня, як ее не гноі, нічого не