ПУДКІ' прым. Палахлівы. Такі ўжэ пудкі, шо ўвечэры боіцца на порог вуйці. Верасніца. Цецера нешчотне пудка пташка. Мачуль. Кожушок i плотка еельмі пудкая, а карась i уюн не вельмі пудліва рыба. Луткі. ПУДЛГВУ прым. Toe ж. Дзед не особенно пудлівы. Луткі. О, бра, ты пудліві, Іван! B. Малешава. ПУ'ДРА ж. Вятроўнік вязалісты (ці лабазнік вязалісты). Хачэнь. Памянш. п ў д р о ч к а. От белое — гэто пудрочка. Его вужу бояцца. Хачэнь. ПУ'ДЭЛЬ м. экспр. Баязлівец, сарамлівец. Аздамічьк ПУЖ м. Гарнастай. Альшаны. Памянш. п ы ж ы к. Раншы дорогі буў пыжык. Альшаны. ПУЖА'ЙЛО н. Пудзіла. Альшаны. ПУЖА'КА ж. Здань. Я не подумала, шчо гэто пужака яка стоіць, да рву молдчай на полянцы. Сямігосцічы. Нейка пужака, a коні як запрышуць! Там жа. ПУ'ЖАЛКА ж. 1. Пудзіла. Така нехороша, ну пужалка! Кароцічы. 2. Здань, прывід. Пужалка на ўсе у нас кажуць, шоб ні показалос. Луткі. Не йдзець, дзеці, у огород, бо там пужалка! Цераблічы. 3. Застрашванне на дзяцей. Пужалкі булі на дзяцей. Аздамічы. ПУ'ЖАЛНО н. 1. Пугаўё. У пугі e пужално i рэмень. В. Малешава. Пужално вурэзаюць з орэшыны да чэпляюць Волочку на ёгб. Верасніца. 2. Здань. Ідзі, ідзі, мое дзіцятко, а там пужално седзіць да схопіць цебе. Аздамічы. ПУЖА'ЦЬ незак. Палохаць. Дзе хто ўтопіцца, то казалі, пужае там. Бярэжцы. Да так мое навек ціплята пац пужае дай годзе. Пагост. Колісь русаўкою пужалі дзецей. Запясочча. ПУЖО'К м. Схованка для рыбы ў карме лодкі. Набралі цэлы пужок рыбу. Луткі. У пужку ідзі сядзь, а я ў носку сяду. Сямігосцічы. ПУЖЬУНА' ж. Пустое зерне (проса, канапель). Вуп'юць вороб'е усе на свеці, одна пужына остаецца. М. Малешава. Возьмеш цэпом молоціць, то i пужыну ту вуб'еш с просянкі. Цераблічы. Мякіна з проса. У npoci тые отходы зовуць пужына. Луткі. ПУЖЭИЛСУ н. Пуга. Батуг — гэто пуга з доўгім пужэйлом i з короткім дзержалном, шчоб коней гоняць. Сямігосцічы. ПУЗА'ТЫ прым. перан. Пузаты. Варэнікі такіе пузатые, шо рука гнецца, душа радуецца (жарт). Старажоўцы
Дадатковыя словы
воробе, вубеш, вупюць, нешчбт, пудра, пудэль, пужайло, пужаць, пужынў, пўдкі
2 👁