Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ПРАУША' ж. А Н а п р аў ш ў. У правы бок. Поуё волокі на леўшу да на праўшу. М. Малешава. ПРАХ м. 1. Прах, астанкі. IIIто там на том свеці? Усе прах. Хачэнь. За два дне i праху ее не стала, той травы. Там жа. 2 перан. Мноства, шмат. Корова прах ізведзе картопляў за год. Дварэц. Д Р о з б і ц ц а ў прах. Зрабіць усё магчымае для дасягнення мэты. Вон розоб'ецца ў прах, а зробіць. Аздамічы. П р ах е го в е д а е! Пра поўнае няведанне. Бярэжды. П р ах его б е р ы! Пра абыякавыя адноеіны. Хотамель. ПРА'ЦА ж. Праца, работа. Я ж свою працу не прошу дай мне, а оддай мое! Луткі. Тые школьнікі поробілі несколько дзен, да хіба ж гэто праца? Хачэнь. ПРАЦОВА'ЦЬ незак. Прадаваць. Хто молоды не працуе, той на старосць жобруе (прымаўка). Хачэнь. ПРАЦОВГТЫ прым. Прадавіты. Чоловек працовіты, спокойны. М. Малешава. ПРАЦЬ незак. 1. Мыць, паласкаць бялізну.— Куды это ты з мешком, з ношкою? — 1ду на берэг праць плацье. Тураў. ПРАЧ м. Прыдіскач. Колка дубового загострае} проб'е ту солому прачэм да прыціскае й до лаціны прыўязывае. Луткі. Колісь у хатах не було подлогi, а буу ток, вон буу з глею. Глею навозяць да i прачэм збіваюць. Луткі. ПРА'ЧКА ж. Прачка. Весною i качка прачка (прымаўка). Хачэнь. ПРАТДЧУР м. Прапраўнук. Баба дождала прашчуроў. Запясочча. Тых праўнукоў дзеці — прашчуры. М. Малешава. ' ПРА'ШЧУРА ж. Прапраўнучка. Запясочча. ПРА'ШЧУРКА ж. Тое ж. Кароцічы. ПРАШЧУРЭНЯ' н. Дзідя прапраўнукаў. У праўнучыхі дзіця е. Воно прашчурэня ему доводзіцца. В. Малешава. ПРО прыназ. Пра, аб. Навэт про гэто i думаць не хочэ. Любавічы. Ай, берэлдга іх там беры, говорыць шчэ про іх. Сямігосцічы. Д П р о собё. Па сваёй патрэбе. Хоцела про собе вуйці да упала. Луткі. ПРОБАЧА'ЦЬ незак. Прабачаць, даравадь. Пробачайце, чым мала, тым прымала. Старажоўдьі. ПРОБА'ЧЫЦЬ зак. Прабачыць, даравадь. Пробачце мне, я недобрэ зробіў. Аздамічы. Пробач, жонко, не можно було за дзецьмі прыці. Азяраны