Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ПОМЕ'ЖНІК м. 1. Сусед па палетку, сенажаці. А это ж помежнік мой там ходзіць. Старажоўцы. Воны noмежнікі, разом іх сеножаці. Дварэц. 2. Раўчак, які аддзяляе адно поле ад другога гіасля таго, як іх узаруць. Обгэні помежнік, шчоб од другого буў ровёц. Сямігосцічы. ПОMEГЖНIЦА ж. Суседка па ўчастку поля, якое апрацоўваюць. Ты ж моя помежніца на бураках. Аздамічы. ПОМЕКЧсУЦЬ зак. Памякчэць, абмякнуць. Ужэ i вона помекчэла, не кідаецца на людзей. Старажоўцы. ПОМЕЛЕ'ЦЬ зак. Памялець, паплытчэць. На перэміл ходзём, там помелёлоf мелко стало. Бярэжцы. ПОМЕЛО' н. 1. Памяло. Помелом вуметом печ i caджаем хлеб. Кароцічы. По мело з осокг робілі. Хільчыцы. 2 перан. Няветлівы чалавек. Просунуло помело i дзеньдобры не дало (прыказка). Цераблічьі. ПОМЕ'ЛЬВАЦЬ незак. Круціць, пакручваць. Кот хвостом помельвае. Хільчыцы. ПОМЕЛЬКА'ЦЬ зак. Паварушыць, патрэсці. Дзёду, помелькай ногою. Аздамічы. ПОМЕЛЬНГК м. Малады лясок. Помельнік — молодые хвбикі, сам засеяўса лес. Кароцічы. Посаджэны лес — помельнік. Старажоўцы. ПОМЕ'НШАЦЬ зак. Паменшаць. Як поменшало, то кагом: от запала вода. Бярэжцы. У корову молока поменшало. Там жа. Міша двое курэй возьме, дай поменшае ў нас. Дварэц. ПОМЕНЯ'ЦЬ зак. Памяняць. Поменяем стару корову на молоду. Кароцічы. ПОМЕ'Р м. Плата натурай за памол. Мельнік браў помер п'яць хунтоу з осміны. Цераблічы. Як засыпает, то вон одразу i браў помер} той мельнік. Старажоўцы. Разлік, падатак. Там усе мужыкі смеяцца: прышлі помер браць з начальніка охоты воўкг (пра нападзенне ваўкоў на коней брыгады, дзе брыгадзірам старшыня паляўнічых). Верасніца. ПОМЕРГОВА'ЦЦА зак. Памеркавацца, параіцца. Померговацца трэба, подумаць, як жыць. Мачуль. ПОМЕ'РЗЩ зак. Памерзнуць, пазябнуць. Воны днём там седзяць, а померзнуць ноч'ю, то на печ прыдуць (пра катоў). Бярэжцы. Не померзлі под дожджэм? Сямігосцічы. Пошкоруплі, померзлі помідоры. Цераблічы. ПОМЕРКЕТА'ЦЦА, ГЮМОРКОТА'ЦЦА зак. Папа15 J