Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

біць поле загоноў мо гіяць. Мачуль. За старым ўрэмем у лесу полянкі быль — з домашнего поля дасцъ дванаццаць пудоў жыта, а полянкь давалі больш. Аздамічы. Грэцко вудраў полянку i од того назва Грэцкоўе. Любавічы. Кблісь быў лес як іці на рэчку, а цепер таль гало зробілі a6of каам, полянкь. Сямігосцічы. Памяти, п ол я н о ч к а. Поляночкі булі гектар по тры, по п'яцъ, дзе вуьиэйша земля. В. Малешава. ПОМАЕВА'ЦЦА зак. Адпачыць, добра правесці час на прыродзе. От помоёваўса, з'ездзіў на рэчку, у лес. Аздамічы. ПОМА'ЗАЦЦА зак. Памазацца. Поліажуцца разбу два-тры да воно й загьне. Сямурадцы. ПОМА'ЗАЦЬ зак. 1. Памазаць. Дзёгцем польаж, то не пойдзе вуж. Сямурадцы. Зробщь трэбо квача помазаць колы. Сямігосцічы. Як помажэш, так поедзеш (прыказка). Там жа. 2. Пабяліць. Хату помазала, шоб чысто було. В. Малешава. Покаленого прыыечка помазала мелом. Цераблічы. ПОМАЛЕ' прысл. Памалу, паціху. Помалё ідзе барoica. Алыианы. Трэ помале ехаьуь, то не зольё вода мотора. Цераблічы. Помалёй говораць. Бярэжцы. А мой тато ыомалёй ідзе. Сямурадцы. Я мощноt а она помалёй плачэ. М. Малешава. ПОМА'ЛГЦЦА зак. Здзяцінець, пачаць паводзіць сябе па-дзіцячаму. Е казка, ек нейкіе дзедьь булі помаліліса, ек паслі короў. Цераблічы. Вон помальуса, ек малёнькі стаў. Рыдча. ПОМА'ЛУ прысл. Памалу, паціху. Заедом помалу ў Перэроўські Млінок. Дварэц. Помалу роблю. Аздамічы. Як помалу говораць, то я чую. Сямурадцы. Памяти, п ом а л ё н ь к у, п о ма л юс е н ь к у. Вол ідзе помаленьку, а вон седзщь да лапці плеце. Дварэц. Помалюсеньку ідзе, як пчола ў мед. Аздамічы. ПОМА'НВАЦЬ, ПОМА'НЬВАЦЬ незак. Паказваць, звяртаць увагу (?). Поманвала голову i казала: на мне ў голову погледзі! М. Малешава. Поманьвай ціплейят, іхОб не лезлі ў огород. Там жа. ПОМАХНУ'ЦЬ зак. Павеяць, абмахнуць. От жара, коб цебе веце рынка, коб по махнуло шчо! Луткі. ПОМА'ЦАЦЬ зак. Памацаць. Толькі помацай за мордочку, ці не змёрз. Пагост. ПОМАЦУ'КАЦЬ зак. Тое ж. Помацукае ў кішэнь, шчэ е рубль ці не. Дварэц