злівання шчолаку. То позолкі, а то шо зліваецца, то луг зовом. Старажоўцы. ПОЗО'ЛЬЕ, ПОЗОЛЕНЬЕ н. Тое ж. Запясочча. ПОЗО'Р м. Ганьба. Ты мойму сыну зробіла позор, шо вон не ўвобраўса. Мачуль. Ян назовуць помуйніца, то позор такі. Цераблічы. ПОЗО'РНО прысл. Ганебна, сорамна. Позорно так піць. Луткі. Мне ж позорно з ж ехаць. Мачуль.. ПОЗО'РЫШЧЭ н. Ганьба, дыскрэдытацыя. Таке мне позорыщчэ зробіў, шо не знаю! М. Малешава. ПОЗРУ'БВАЦЬ зак. Павысякаць. А та жонка ўзела да позрубвала усёй сад. Бярэжцы. ПОЗРЫВА'ЦЬ зак. Пазрываць, пазносіць. Позрывало крыші ў ту буру. Пагост. ПОЗРЭ'ЗВАЦЬ зак. 1. Пазрэзваць, паабрэзваць. Я за кустку, за ножа, зайшла i позрэзвала опенькі, а корэньчыкі покінула. В. Малешава. 2 перан._ Модна нацерці, параніць. Ногі позрэзваюць людзі да кульгаюць. Сямігосцічьь ПОЗЫ'КА ж. Пазыка, доўг. Трэба пожацъу покосщь за ету позыку. Запясочча, Д I ц i (б е г ц i) у п о з ыку (позыкі). Пазычаць. У этой нема, то пошлі к другой у позыку. Верасніца, Не ідзе ў позыку, да ідзе красці дроў. М. Малешава. Тут получылі грошы, тут ужэ ў позыкі бегаюць. Луткі. ПОЗЬГИУЦЬ зак. Падсохнуць, падвяліцца. Дней два на чэррні позынуць, полежаць на печы з краю, то будуць добрые. В. Малешава. ПОЗЬГРЫЦЬ зак. груб. Паглядзець. Целевізор ідзе позырыцъ. Луткі. ПОЗЫЧА'ЦЬ незак. Пазычаць, даваць ці браць у доўг. Некому вон нешчо позычаў? Не. Хачэнь. Пчола нічого не позычае. Мачуль. ПОЗЬГЧКА ж. Доўг. Вон у позычку залезае. Луткі. ПОЗЬГЧЫЦЬ зак. 1. Пазычыць, даць ці ўзяць у доўг. Надоела нам вода, позычылі б кому воды (жарт, скарга на доўгія паводкі). Аздамічы. Учоро клела, а цепер просо прішла позычыць. Пагост. Позычыла б ума, дый собе нема (прымаўка). Старажоўцы. 2 перан. Украсці, ухапіць. То кот курэнятка позычыць, то шчо. Дварэц. Д У с о б а к i в о ч э й п о з ыч ыў шы. Пра бессаромнасць. Прышоў, бы ў собакі вочэй позычыўшы. Мачуль. ПОЗЯПА'ЦЬ зак. Падыхаць, ухапіць ротам паветра
Дадатковыя словы
позолье, позорышчэ, позрубваць, позрываць, позрэзваць, позыка, позычаць, позяпаць, помўйніца
2 👁