Тураўскі слоўнік (1984). Том 3. Л-О. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

НЕЗАБАУНО' прысл. Toe ж. Незабаунд прышоў i бацько. Аздамічы. НЕЗАВГДНЫ прым. Незайздросны, несамавіты. Незавідна була баба. Буразі. Гдстрые картоплі, такіе незавідные. Бярэжцы. Памянш. н е з а в і д н е н ь к і. Така незавідненька, малёнька, а вон узлу i пов'ёз. Сямурадцы. НЕЗАМУ'КАНЫ прым. Незамкнёны. Ой, цыеанкі ходзяць, а я хату незамукану покшула. Пагост. НЕЗАУГА'Д прысл. Неахвотна. Незаўеад подняўса Іванко, спиточкі шчэ хоцеў. Пагост. НЕЗАЧО'ПНЫ прым. Недатыкальны. Я незачопная, не вольная (замужняя), коб со мной хлопцам еуляць. М. Малешава. НЕЗБЕ'ЖНЫ прым. Непазбежны. Усе, било} кажуць на сходу ў нас: незбёжна война, аж вона i почаласа. В. Малешава. НЕ'ЗБУЦЬ ж. Малярыя, ліхаманка. Алынаны. НЕЗВО'ДНЫ прым. Які не пераводзіцца, невыводны. Гэто на розвод, шоб незводные булі грошы (пра капейку ў кашальку). В. Малешава. У нас рыба незводная була. Пагост. Пастаянны, заўсёды прысутны, наяўны. У менё таблёткі незводные. В. Малешава. Незводна була тут вода. Запясочча. НЕЗГАФНЫ прым. Непрыгожы. Зогнуўса, чыкіляе, годы ж — то й незгарны. Пагост. НЕЗГО'ДА ж. Нелад, сварка. Чоловек з жонкою ў незгодзе жывуць, вон ее не любіць, увесь час бунтуе, с хаты гоняе. М. Малешава. НЕЗГРА'БНЫ прым. Тоўсты, непаваротлівы. От пошла незграбна жонка, як лантух поцеглас. Сямігосцічы. НЕЗГРА'ДА м. i ж. Няўмека, няўклюда. Таку незграду з города прівёз, ні спекці, ні зваріць не ўмее. Пагост. НЕЗГРА'ДНЫ, НЕЗГРЭТШЫ прым. Нехлямяжы, нязграбны. Дзеўзнб незграднэ! Старажоўцы. Незгрэдны. Запясочча. НЕЗГРА'ИНЫ, НЕЗГРЭ'ЙНЫ прым. Toe ж. Henoворотлівы} незграйны такі чоловек. Аздамічы. Незграйнэ короўзнб! Любавічы. Прочвара незгрэйная! Бярэжцы. Сама таке незгрэйнэ, клендатэ дзеўзнб. M. Малешава. НЕЗГРЭ'Я м. i ж. Няўклюда, нязграба. Незгрэя таки! Верасніца. Нехлямяжы, непрыгожы чалавек. Незгрэя тэ хлопчышчэ, нехорошы такі! M. Малешава. НЕЗДОРО'ВО прысл. Щкодна для здароўя. Бусько