хутко! Запясочча. Начаў піць, то прогналі з роботы* Хачэнь. Шчэ но начаў, да ўжэ пытаеш! Кароцічы. НАЧВІТАЦЬ, НАЧВО'ГАЦЬ зак. Насцябаць, нахвастаць. Шоб'екім буркундм начвігаў по ногах, коб не болёлі? Хачэнь. Коб ека пужка була/ то начвотуаў бы вутву — безугаву бегуць на двор, да зло берэ. ВерасніЦа. НАЧВОРЬГЦЬ зак. Навырабляць, нарабіць шкоды. Пошоў на кёрмаш да начворыў, шо й пальти нема. Пагост. НАЧО'СОВАТЫ прым. Задзірысты. Начосоваты чоловек: откуль ні стань — ласкі не почует! Аздамічы. НАЧО'СОВУ прым. Пакручасты, з няроўнымі слаямі (пра дрэва). Начосовэ дзерэво бы звіток. Аздамічы. НАЧУЧэАЦЬ зак. Надягадь за валасы, за пер'е; набідь. За косы начубалі цебе добрэ! Лутді. Начубае натого селезня той белы. Верасніца. НАЧУ'ХАЦЬ зак. Начасаць, надзерці. От мене начухало от комарду! Пагост. НАЧЫНА'ЦЬ незак. Пачынаць. А з чого будом начынаць говорыць? В. Малешава. Баббу людзьмі не называлi, онно раз у году, колі жыто начынаюць жаць, то кажуць: ужэ людзі жнуць. М. Малешава. 3 поўночы глушэц начынае пець свою песню. Пагост. НАЧЫНІ'ЦЬ зак. Начыніць, нафаршыраваць. Заколюць тбе паросятко да начыняць. Верасніда. НАЧЫ'НКА ж. Начыненае парася, нафаршыраваная рыба i інш. Така начынка смашна, от смакота! Сямурадды. Начынку роб'яць з кожушка. Хачэнь. Начынка — это тое порося, шчо на паску подавалі. Верасніца. НАЧЬГНЬВАЦЬ незак. Начыняць, напіхвадь. У куток кроўяну коўбасу начыньваем. Запясочча. НАЧЬГНЬЕ н. Начынне, набор прылад. Начынье кросна ткаць мае ўсе своё. Сямігосцічы. НАЧЫНЯ'ЦЬ незак. Начыняць, фаршыраваць. Пагост. НАЧЫ'СТО прысл. Вельмі чыста. Начысто вуполола. Аздамічы. Лён трэплюць трэпачкой начысто. Хотамель. НАЧЭПЛЯЧДЬ зак. Начапляць, навешаць. Начэплялі шмицье, нема дзе сёсці. Кароцічы. НАШ займ. Наш. Нашому хлопцу берэцца восемнаццаць годбу. Старажоўцы. Нашэ село — цалы город! Сямігосцічы. Не крыецца наша целка. Луткі
Дадатковыя словы
баббў, булаі, вўполо, годбў, дббрэ, закб, комардў, коўбасў, начвбт^аў, начвогаць, начосову, начухаць, начў, пальтй, пере, поўнбчы, пўжка, робяць, хўтко, шмйцье, шобекім
3 👁