НАМОЧЫЩЬ Зак. Намачыдь. Бог намочыу, бог I вусушыць! (прымаўка). ХачэнЬ. НАМО'ШЧЭНЫ дзеепрым. Намошчаны, нагачаны. Дорога гольём намошчэна. Бярэжды. НАМУТАЦЦА зак. экспо. Нацягацца. Намугаешса з косою, да усе болщь! Пагост. НАМУГА'ЦЬ зак. Нацягаць. От намугау цэлу метку ершоу! Верасніца. НАМУДРАГЕ'ЛЩЬ зак. Намудравадь. Зара побачым, tuo ты там намудрагеліў. Верасніца. НАМУ'КАЦЬ зак. Насмыкадь, наскубці. Лён на грэбень намукаем, а потом грэбёнкою мучом. Сямігосцічы. Шиню поўну намучомо, шоб на тыждзень було прасці. Луткі. НАМУ'ЛЕЦЬ зак. Намуляць, нацерці. Седзёлкой карок коню намуляў. Верасніда. Мулёніка намуляў. Сямігосцічы. НАМУ'ЛІЦЦА зак. Намулядца, надерціся. Намуліўса мулёнік у моё Лексы. Сямурадцы. НАМУФЗАЦЦА зак. Замурзацца, запэцкаць твар. Запясочча. НАМУ'СІЦЦА зак. экспр. Надзьмудца. Ідзё, мусу наставіў, намусіўса, недовольны, надуты. №. Малешава. НАМУ'СНІК м. 1. Папярэчка ў аброці, што накладаедца на нос каню. Запясочча. Намыснік. Аздамічы. 2. Наморднік. Намыснік одзень, ато покусае. Мачуль. У намусніку у целяці гвозд як уколе, корова як подскочыць! В. іЧалешава. НАМУ'ЧЫЦЦА зак. Намучыцда. Намучыўса вельмо. Бярэжцы. ГІАМУ'ЧЫЦЬ зак. Намучыдь. 'Розумны навучыць, дурны намучыць (прыказка). Мачуль. НАМЭ'НЦІЦЦА зак. экспр. Наесдіся. Намэнціцца да ходзіць тоўстьі, ек бочка. Луткі. ИАМЯ'ЦЦА зак. экспр. Toe ж. Намнёцца абу-чого i вон хорошы, a другі e малімончык, да худы! В. Малешава. ў НАМЯ'ЦЬ зак. Намядь. Чорніц намнуць, посолддзяць дай мочаюць. Кароцічы. Ек добрэ кдсці намнё, то вознае, иго за вон. Хачэнь. НАНГЗ прысл. 1. Уніз па цячэнню. Самоплавом Шоу гончак наніз з дровамі да злез на косу. Пагост. Еслі чапля леціць i крычыць нанізf на сход сонца, то на го
Дадатковыя словы
абў-чого, гіамучыць, иамяцца, мўсу, мўчом, намнўць, намошчэны, намугаць, намудрагелщь, намукаць, намулець, намуліцца, намусіцца, намучыцца, намяць, намў, намў'чыцца, намўляў, намўчомо, шйню
2 👁