НАБУ'НіЦц А зак. УздуЦца, набухнуць. Корова набуніласа, е/с бочка, лёдзьві ідзе. М. Малешава. НАБУФКАЦЬ зак. экспр. Нагаварыць. От набуркала, шчо й у голову ўжэ не лезе. Сямігосцічы. НАБУТНЬГ прым. Нажыўны, які можна прыдбаць. Клопот, это набутна рэч (суцяшаюць, калі што згубілася). Бярэжцы. Этэ усе набутнэе, нажытнэе, а здороуя не вёрнеш. Хачэнь. НА'БУТО прысл. Нябось, відаць. Набуто інсцітут кончила, то й нос задрала. Пагост. Набуто шо цэбер велікі, а пусты. Верасніца. НАБУХТО'РЫЦЬ, НАБАХТОФЫЦЬ зак. экспр. 1. Наліць. Набухтдрыў, шчо чэрэз верх льёцца. Сямігосцічы. Набахторыў пбуно ведро. В. Малешава. 2. Падбіць, падбухторыць. А вон набухторыў Васіля, то той аж кіпіць. Верасніца. НА'БУЦЬ прысл. 1. Мабыць. Набуць, дождж будзе— нёшчо нога болщъ. Пагост. Ужэ, набуць, не дожду. Запясочча. Набыть, ты была там. Альпень. 2. Нават. Набуць не гляне, так замусоеала. Пагост. Мо ты мною ганьбуеш, шчо не хочэш набыць у хату зайці. Луткі; нАб УШОВА'ЦЬ зак. Надзьмуць, нарваць. Ну i бушуе, мабуць, дожджу набушуе. Бярэжцы. НАБЭ'ХКАЦЦА зак. экспр. Наесціся. Ох, набэхкаласа корова! Любавічы. НАВА'ЖЫЦЦА зак. Наважыцца, рашыцца. Туды наважса да йдзі— далёко, а так то блізко вудаё. Сямурадцы. НАВА'ЖЫЦЬ зак. Рашыцца, асмеліцца. Я наважу i ўсё ей скажу. М. Малешава. . НАВА'ЛОМ прысл. Навалам, шмат. У городзі этого зёлья навалом, да я рву его кобану. Хачэнь. Кустбу навалом, ні прошыцца, ні пробщца! Верасніца. НАВАЛЯ'ЦЬ зак. Наспускаць, назразаць. 3 дровамі хлопчакі помоглі, воны поёхалі да навалялі вецёл. Пагост. НАВАФ м. 1. Навар. Навару з рикоў нема. Цераблічы. 2. Нарост. Дзёрэво з наваром. В. Малешава. Навары бу болячкі на картоплях. М. Малешава. НАВАФВАЦЬ незак. Наварваць, гатаваць. Я наварваю горшчок кашы i туды кладу чотыры ейцы — то смашнэ. Чэрнічы
Дадатковыя словы
бўніласа, ганьбўеш, дожджў, еіс, набуніцц, набухторыць, набэхкацца, набўрка, наважыць, наваляць, рйкоў, ушоваць, шўе
1 👁