Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Ж ЭРЭЛЕСЦГНА ж. Ядловец. Жерелесціна. АльЖЭРЭЛСУ, Ж ЭРЛО' н. 1. Прадонне, жэрла крыніцы ў балоце. Тэ жэрэло ў тым болоці, мэтр-поўтора той гразюкі, ено ек жывое, ворушыцца, дышэ; там угрузнеш дай не вылезет. Мачуль. Нема ямок, жэрэла позаросталі, a булі глубокіе. Цераблічы. У болоці жэрло e, дзе вода да чыстэ место. Там жа. Неперасыхаючае месца, па якім цячэ вада. Жэрэлб пошло скрозь, перэйці не можно. Цераблічы. Балацявіна, якая ўдаецца ў лес. Аздамічы. Ваданосны пласт у зямлі. Попаў на жэрло, акурат той ход воды подземный. Мачуль. Ваданосная жыла. Добра вода ў колодезі, як на жэрло попаў. * Альпень. Бывае, копаем колодзезя, то як покажэцца земля з водой, то кажуцъ: докопаліса жэрла. Хотамель. Струмень вады, які выбіваецца з зямлі, крыніца. Жэрло ўверх моцно б'е. Там жа. 2. Стрыжань у нарыве. Ек нарве шчо, чырак екі, то тэ жбуце зовуць жэрэло. Запясочча. Жэрэло коб вуцегці, то б ужэ гоглос. Луткі. У болячцы е жэрэло густое, то ек воно вуйдзе, то й болячка пропадзе. М. Малешава. Як жэрло вытягнем, то загбітса. Альпень. 3. Джала. Укусіць пчоли, жырлб ее ў палцы остаецца. Цераблічы, А жэрэло вуцяг з палца? Там жа. Здрок тожэ з жэрлом. Альпень. 4. Стрыжань у дрэве. Альшаны. Ж Э'УЖ А м. i ж. Жэўжык, гарэза. Жэўжы, годзе крычаліі Запясочча. ЖЭ'УЖЬЩ м. Тое ж. От жэўжык, от подскаквае! Сямігосцічы. У дочкі жэўжык е малы, не дае поседзець. Хотамель. Ж Э'УЛЕЦЬ незак. Тлець, гарэць без полымя. Торф полымем не горыць да жёўлее. Рубель. Ж ЭАУРЭЦЬ незак. Тое ж. Жэўрае, жэўрае i не загорыцца. Хільчыцы. Жэўрэе болото, нехто подпаліў, Луткі. Пустые дрова, то не хочуць горэць, а жэўрэюць. Там жа. 3, 13 прыназ. 3. 3 одного боку печэ, а з другого сечэ (прымаўка). Запясочча. Ад. 3 рэзичкі ў войну погінуло двое дзецей. Хачэнь. Переа жонка з бога, а друга з шаны