Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ные, нічым не грумёчаюць, усе едзяць подрад. M. Maлешава. 2. Тлусты. М'ясо жырнэ, сам§ сало. Мачуль. Жырны боршЧ', хоць стань на ём. В. Малешава.* От жырное сало, натекло много жиру. Альпень. ЖЫРОВА'ЦЬ незак. Жывіцца, прагна есді (пра жывёл, птушак, рыб). Гэтые куренята жыруюць i жыруюць! Запясочча. Вутвэ жыруюць, ополднікі едзяць. Аздамічы. Вутва жыруе еку мошку, гразь. Цераблічы. ЖЫРО'УНЫ прым. Непераборлівы ў ежы. Жыроўные коровы. Хачэнь. Вон з такое хаты жыроўнде, шчо попало едзяць, колісь мекіну тоўклі да елі. Дварэц. ЖЬГТКА ж. Жыццё. Пагана ее жьтка — до войны двое дзецей умерлд, чоловек на хронці загінуў, але ж жівё, духом не упала. Пагост. О цепер жытка, не поколішнёму людзі жывуць! Луткі. Жыве кот, жыве й собака, да жытка не одника (прымаўка). Запясочча. Ну й жытка, на трох одна світкаі (прымаўка). Верасніца. Чужая жытка — цёмны лес (прымаўка). Там жа. ЖЬГТШ, ЖЬГТНЫ прым. Жытні, з жыта. Жытны хлеб. Чэрнічы. Коб жытня мука, да рошчыніў у дзежэ, то буў бы хлеб смашны. Луткі. Жытні колос. Верасніца. Жытні хлеб. Цераблічы. У нас сцебло житное поўтора метра. В. Малешава. ЖЬГТННПЧЭ н. Жытнішча. Пасціла на жытні« шчы корову. Верасніца. Орэ жытнішчэ. Рамель. ЖЬГТО н. Жыта. У Слепцах сеяў чоловек жыто на шчэдрэц да нашоў копейкі на полі. Дварэц. Жыто на картоплянішчах с.еяліу а лён, дзе гнойна земля, бо поляжэ. М. Малешава. Уміраць збірайса, а жыто сей (прымаўка). В. Малешава. За моё ж жыто дай мене набіто (прымаўка). Сямігосцічы. ЖЫУЁ'М прысл. Жыўцом. Жыўём коўтае кожушок рыбу. Верасніца. Ж Ь ІУ Ц Э ў прысл. Toe ж. Немец думаў нас жыўцэм узяць! Цераблічы. ЖЬГУШЫ дзеепрысл. Жывучы. Без хозяіна жыўшьц нацерпёласа. Бярэжцы. Жыўшы по людзях, усего набачышса. Верасніца. ЖЬГЦЕЛЬКА ж. Жыхарка (мясцовая). Познакоміласа з нашымі. дзеўчатамі i будзеш, ек жыцелька. Хачэнь. 3 Pocii тры жднкі ў селе е, то такіе ж жыцелькі сталі, ск i наши. Пагост. Ж ЬГЦЕЦ м. 1. Аўсяніца лугавая. У ільнё наподобіе дурЦу, а солом.ка здорова, бліскуча, то говорим жы