сыпае чугун жару i несе ў сцёбку, шоб цёпло було там. Луткі. Нельга ў нядзелю i с'яты дзень даваць жару, ек хто попросіць (павер'е). Там жа. Жэўрыціме жаром столШа да огонь успыхне. М. Малешава. Така хустка хороша, ек жар горыць. Верасніца. 2. Гарачка. Мо ў его жар, шо вон такі красны? Верасніца.ДКд ну ць у ж а р. Прывесці ў стан крайний узрушанасці. Так мне нелоуко, аж у жар кьнуло. Верасніца. ЖАРА7 ж. Спёка, гарачыня. На дворэ млосно, жара печэ. Альгомель. А жара ж полёту була! Сямурадцы. Марыва; смуга. Жара скичэ от погоды, бы пдлом'е. Луткі. ЖАРКІ' прым. Гарачы, спякотны. Учоро жаркі дзень буу. Пагост. Гарачы, хуткі (пра каня). Ек жаркі конь, то быстры, а ек тупы, то не можно i подогнать. Рубель. ЖАФНУЦЬ зак. Секануць, урэзаць, выцяць. Учора дождж жарнуў добрэ, у городзі ўсе позбіваў. М. Малешава. Ек жарнуць песню! Хотамель. Ек жарнуў мороз, дай не завезалоса просо. Рубель. ЖАРО'К м. Жарок, тлеючае вуголле. Постаў кашу t жарку, то вона й зварыцца. Верасніца. Агеньчык (на вуглях). Жарок бегае на горэлой бумазі, як гадаюць, то возьмуць замуж. Бярэжцы. ЖАФОНЫ прым. Печаны, смажаны. Безе, як жароному дзятлу (прымаўка). Луткі. ЖАРСУУНЯ ж. 1. Гарачыня, духата. От жароўня ў хаці, не продыхнуць! Верасніда. 2. Савок, якім бяруць жар з печы. Запясочча. ЖАРТ м. Жарт. Бона ўсе прынімае ў жарты, шо ву путаеце. В. Малешава. ЖАРТЛГВУ прым. Жартаўлівы. 3 ім жывота нарвеш — вон такі жартліву. Верасніца. ЖАРТОВА'ЦЬ незак. Жартаваць. Прышоў ко мне одзін мужчына i цэлы вечэр жартоваў. M. Малешава. Там жартовалі з его, а вон думаў, шчо праўда. В. Малешава. ЖАРТУФ м. Жартаўнік, весялун. E такіе жартуни, шо вон тобе ўесца за горку ягоду. В. Малешава. ЖАРТУ'ШКІ мн. Жартачкі. Коту жартушкі, а мушэ смертушкі (прымаўка). Верасніца. ЖАРЬГНА ж. Тлеючы вугольчык. Выгрэб мне жарыну на прыпечок. Луткі. Жарыну покінула i пожар получыўса. Цераблічы