сыпае чугун жару i несе ў сцёбку, шоб цёпло було там. Луткі. Нельга ў нядзелю i с'яты дзень даваць жару, ек хто попросіць (павер'е). Там жа. Жэўрыціме жаром столШа да огонь успыхне. М. Малешава. Така хустка хороша, ек жар горыць. Верасніца. 2. Гарачка. Мо ў его жар, шо вон такі красны? Верасніца.Д Кд ну ць у ж а р. Прывесці ў стан крайний узрушанасці. Так мне нелоуко, аж у жар кьнуло. Верасніца. Ж АРА7 ж. Спёка, гарачыня. На дворэ млосно, жара печэ. Альгомель. А жара ж полёту була! Сямурадцы. Марыва; смуга. Жара скичэ от погоды, бы пдлом'е. Луткі. Ж АРКІ' прым. Гарачы, спякотны. Учоро жаркі дзень буу. Пагост. Гарачы, хуткі (пра каня). Ек жаркі конь, то быстры, а ек тупы, то не можно i подогнать. Рубель. Ж АФНУЦЬ зак. Секануць, урэзаць, выцяць. Учора дождж жарнуў добрэ, у городзі ўсе позбіваў. М. Малешава. Ек жарнуць песню! Хотамель. Ек жарнуў мороз, дай не завезалоса просо. Рубель. Ж АРО'К м. Жарок, тлеючае вуголле. Постаў кашу t жарку, то вона й зварыцца. Верасніца. Агеньчык (на вуглях). Жарок бегае на горэлой бумазі, як гадаюць, то возьмуць замуж. Бярэжцы. Ж АФОНЫ прым. Печаны, смажаны. Безе, як жароному дзятлу (прымаўка). Луткі. ЖАРСУУНЯ ж. 1. Гарачыня, духата. От жароўня ў хаці, не продыхнуць! Верасніда. 2. Савок, якім бяруць жар з печы. Запясочча. ЖАРТ м. Жарт. Бона ўсе прынімае ў жарты, шо ву путаеце. В. Малешава. Ж АРТЛГВУ прым. Жартаўлівы. 3 ім жывота нарвеш — вон такі жартліву. Верасніца. ЖАРТОВА'ЦЬ незак. Жартаваць. Прышоў ко мне одзін мужчына i цэлы вечэр жартоваў. M. Малешава. Там жартовалі з его, а вон думаў, шчо праўда. В. Малешава. Ж АРТУФ м. Жартаўнік, весялун. E такіе жартуни, шо вон тобе ўесца за горку ягоду. В. Малешава. Ж АРТУ'Ш КІ мн. Жартачкі. Коту жартушкі, а мушэ смертушкі (прымаўка). Верасніца. ЖАРЬГНА ж. Тлеючы вугольчык. Выгрэб мне жарыну на прыпечок. Луткі. Жарыну покінула i пожар получыўса. Цераблічы
Дадатковыя словы
вбзьмуць, двбрэ, жартоваць, жартунй, павере, пдломе, скйчэ, смертўшкі, сяты
2 👁