каць, скардзіцца. Вона жалкуе на зяця, шо вон любіць чарку. M. Малешава. ЖАЛО', ЖОЛО' н. 1. Джала. Пчола ўкусіла, вупусціла жало. Запясочча. Ж°ло. Любавічы. 2. Вастрыё, лязо. Жолд завернуў у сокеры. Сямурадцы. ЖА'ЛОБА ж. 1. Жалоба (па нябожчыку). Майбуць, вона ў жалоб i, бо ўся ў чорнум. Тураў. Жалоба — год, то постанова така, ек жонка помрэ, то чоловек год не Жэніцца. Запясочча. Жалоба ў ее — умер чоловек. Луткі. Дзе жалоба — там белым махаюць (калі ходзяць з карагодам), дзе весело — красным. Бярэжцы. 2. Скарга. Напісалі жалобу на ее. Тураў. ЖА'ЛОБНО прысл. Жаласна. Так жалобно пеё, шо серцэ розрываецца. Верасніца. ЖА'ЛОБНЫ прым. Сумны, тужлівы. Жалобны плач. Верасніца. ЖАЛО'БНЫ прым. ДЖ а л о б ны стол. Памінкі адразу пасля пахавання. Мачуль. ЖА'ЛОВАЦЦА незак. Скардзіцца. Ёслі ву не дасцё допомогу, то буду жаловацца. Луткі. ЖА'ЛОСЛІВІЦЬ незак. Засмучаць. Ей не казилі про тэ, не хоцёлі жалослівіць. Верасніца. Шкадаваць. Сестра сестру сповівала да не жалослівіла (з песні). Аздамічы. ЖА'ЛОСЛШУ прым. Жаласлівьь Вон такі жалосліву, шо ўсіх шкоду e. Верасиіца. ЖАЛЬ м„ рэдка ж. 1. Жаль, смутак, скруха. Да жаль велікі, ек умрэ молодо. Аздамічы. Росказуе, а слёзы ліё з жалю. Мачуль. Свет жалю, ек помрэ чоловек, а свінчо здохне, то ніхто не плачэ. Луткі. Вуговорыць свою жаль жонцы. Сямігосцічы. 2 прысл. Шкада. А шчо іх жаль, ці шчо? Дварэц. ДЗ а д а в а ць ж а л ю. Засмучаць, рабіць маркотным. Солоўе поюць, а мне, молодзёнькой, жалю задаюць (з песні). Бярэжцы. У в е сці ў ж а л ь. Засмуціць. Вона мене ў жаль увела — стою i плачу. М. Малешава. У з я ў (у з е л о) жаль. Стала шкада. Ек узяў мене жаль — чуць не заплакала. Азяраны. Узело мене жаль за тое порося! Хачэнь. ЖА'ЛЬБА ж. Жальба, жаль. А чого ж жальба берэ мэнё? Мачуль. ЖАР м. 1. Жар, гарачае вуголле. У грубі ўжэ i жар i прьісок, то надумала печонікоў спекці. Верасніца. На