каць, скардзіцца. Вона жалкуе на зяця, шо вон любіць чарку. M. Малешава. Ж АЛО', Ж ОЛО' н. 1. Джала. Пчола ўкусіла, вупусціла жало. Запясочча. Ж°ло. Любавічы. 2. Вастрыё, лязо. Жолд завернуў у сокеры. Сямурадцы. ЖА'ЛОБА ж. 1. Жалоба (па нябожчыку). Майбуць, вона ў жалоб i, бо ўся ў чорнум. Тураў. Жалоба — год, то постанова така, ек жонка помрэ, то чоловек год не Жэніцца. Запясочча. Жалоба ў ее — умер чоловек. Луткі. Дзе жалоба — там белым махаюць (калі ходзяць з карагодам), дзе весело — красным. Бярэжцы. 2. Скарга. Напісалі жалобу на ее. Тураў. ЖА'ЛОБНО прысл. Жаласна. Так жалобно пеё, шо серцэ розрываецца. Верасніца. ЖА'ЛОБНЫ прым. Сумны, тужлівы. Жалобны плач. Верасніца. ЖАЛО'БНЫ прым. Д Ж а л о б ны стол. Памінкі адразу пасля пахавання. Мачуль. Ж А'ЛОВАЦЦА незак. Скардзіцца. Ёслі ву не дасцё допомогу, то буду жаловацца. Луткі. Ж А'ЛОСЛІВІЦЬ незак. Засмучаць. Ей не казилі про тэ, не хоцёлі жалослівіць. Верасніца. Шкадаваць. Сестра сестру сповівала да не жалослівіла (з песні). Аздамічы. Ж А'ЛОСЛШ У прым. Жаласлівьь Вон такі жалосліву, шо ўсіх шкоду e. Верасиіца. ЖАЛЬ м„ рэдка ж. 1. Жаль, смутак, скруха. Да жаль велікі, ек умрэ молодо. Аздамічы. Росказуе, а слёзы ліё з жалю. Мачуль. Свет жалю, ек помрэ чоловек, а свінчо здохне, то ніхто не плачэ. Луткі. Вуговорыць свою жаль жонцы. Сямігосцічы. 2 прысл. Шкада. А шчо іх жаль, ці шчо? Дварэц. Д З а д а в а ць ж а л ю. Засмучаць, рабіць маркотным. Солоўе поюць, а мне, молодзёнькой, жалю задаюць (з песні). Бярэжцы. У в е сці ў ж а л ь. Засмуціць. Вона мене ў жаль увела — стою i плачу. М. Малешава. У з я ў (у з е л о) жаль. Стала шкада. Ек узяў мене жаль — чуць не заплакала. Азяраны. Узело мене жаль за тое порося! Хачэнь. ЖА'ЛЬБА ж. Жальба, жаль. А чого ж жальба берэ мэнё? Мачуль. ЖАР м. 1. Жар, гарачае вуголле. У грубі ўжэ i жар i прьісок, то надумала печонікоў спекці. Верасніца. На
Дадатковыя словы
алослш, верасйіца, вўговорыць, казйлі
2 👁