Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 273  ▶ 
дзядзька на Мар'янцы ёлка росце. Верасніца. I ёлка шоб була ў короваё. Сямурадцы. ЁЛУПЕНЬ м. лаянк. Дурань. Шо ты ек ёлупень уставіўса? Аздамічы. Шчо гэто за ёлупень там седзіць? Хачэнь. ЁМЕЦ м. Хапуга, злодзей, спрытнюга, хцівец. Етта,{ ка, ёмец пошоў, злодзюга. Запясочча. ЁНЧЫК м. Той, хто гаворыць «ён». Любавічы. ЁРЗАЦЦА незак. Ерзацца. Не ёрзайса, поседзі ціхо. Верасніца. ЁРЗАЦЬ незак. Ёрзаць, падскокваць. Цегні вуду ско~ рэй, ужэ ёрзае. От як плаўкі ёрзаюць, то знай, шо ў сетцы рыба e. Верасніца. ЁРЗНУЦЬ зак. Ёрзнуць, тузануць. Корова ёрзне головою i можэ засіліцца. Верасніца. Бацько ёрзнуў коня i поехаў. Цераблічы. ЁУЁРКА otc. Вавёрка. Мачуль. ЁУКАЛО н. Дзіцячая назва івалгі. Ёўкало крычыцы «Кошэўскі Еўхім поехоў у Кіёў меняць кобулу». Цераблічы. ЁШКА м. зневаж. Сквапная дурніца. Ета ёшка чужэ сено згрэбла, говорыць, шчо ее i ўсе. Пагост. Ж, ЖЭ часц. Ж, жа. Шчо ж робіць ему? Луткі. Коб жэ той брат помогаў! Сямігосцічы. ЖА7БА ж. 1. Жаба, лягушка. Вуцяг сетку, аж там одные жабу cieye. Верасніца. Ек жаба чорна прышчовата перепоўзае дорогу, то нехто палца порёжэ, ек жном (павер'е). Пагост. Вулупіла очы, ек жаба на олёшыну. М. Малешава. Жаба ў воду — ni вддуу жаба з воды — не ni воды (прыкмета). Луткі. Коб жабі хвост, усю траву пом'яла б (прымаўка). Цераблічы. 2 перан. экспр. Пра малых, недарослых. От жаба, не залезе aniяк. Верасніца. 3. Цела бяззубкі. Жаба ў чорушцы. Бярэжцы. 4. Хвароба кароў. Жаба, то як прысыхае скура на клубах, на спінё, шчаваюць скуру на корове i шэпчуцъ: «Шоб така чыста, як богородзіца чыста». От i наша корова не вцлізваецца, мо ў ее ўжэ жаба. Ма
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

марянцы, павере, помяла, чорўшцы
2 👁
 ◀  / 273  ▶