Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 273  ▶ 
гразё. Мачуль. Мёншой дочцэ, oŭ, достаў пугою, oŭ, достаў! Луткі. ДОСТУ'КАЦЦА зак. Дастукацца. Ек чоловек стукав, то достукаецца (прымаўка). Дварэц. ДОСТУ'ПНО прысл. Даступна. Получав пенсію, да ему доступно. Сямурадцы. ДОСТУ'ПНЫ прым. Які ўсяго дасягае, дабіваецца. Доступны достанецца куды хоч. Аздамічы. ДО'СЫТА прысл. Дасыта. Досыта наеўса. Аздамічы. ДОСКУЛЕКА прысл. Дагэтуль. Досопковила досюлека буракі. Пагост. ДОСЮ 'ЛЬ прысл. Toe ж. Досюль бойшлі i сталі. Запясочча. ДОСЯГНУ'ЦЬ зак. Дасягнуць, дайсці да пэўнай мяжы. Боны досягнуць ceoef самогонкі шчэ багато! B. Малешава. ДОТЛА' прысл. Дашчэнту. Забралі дотла ўсе сено. Луткі. ДОТОГО' прысл. Вельмі. Да пекло, шо дотого пекло! Хачэнь. Дотого ўжэ набраў гэтое землі i купляе ешчэ. M. Малешава. ДОТОЧЬГЦЬ зак. Прытачыць, дадаць. Варвара ночы одорвала, до дня прыточыла (прымаўка). M. Малешава. ДОТЫ'КАЧ м. Прыстасаванне датыкадь кроены. Дотыкач, шоб меней хвосты булі. Сямігосцічы. ДОУБА'К м. Кіёк з цвічко«м на канцы. Доўбак прынесі дзеду, бо слізко йці до Орыны. M. Малешава. ДОУБА'НІЦЬ незак. экспр. Гаварыць. Доўбаню ему по-своёму. Цераблічы. ДО'УБАНЫ прым. Выдзеўбаны. Човен доўбаны з дуба, а лотка — з дошок роблена. Буразі. ДОУБА'НЬЕ н Дзяўбанне. Трэба сокерка для доўбанья корыта. M. Малешава.* ДОУБА'ЦЬ незак. Дзяўоці. Певень ужэ доўбаў яблуко. Луткі. Седзіць i доўбе, як той дзяцёл. Луткі. Доўбе, як гусь обмерзлэ корыто! Сямурадцы. ДОУБЕ'НЬ м. экспр. Някемлівы чалавек. Вон доўбень доўбенём, не варт нінавошчо. M. Малешава. ДОУБЕ'Ш КА ж. 1. Драўляны малаток; доўоня. Здзелай доўбешку, то лепш будзе: тэбель не поб'еш. Сямігосцічы. Доўбешкою поб'ём лён, a тогды ў церніцу, a дале трэпаць. Верасніца. Як ясны лёд, то ло
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дзяўбці, досопковйла, достукацца, доубак, доубаны, доубанье, доубаніць, доубаць, доубень, доубеш, доўбня, побеш, побём
5 👁
 ◀  / 273  ▶