ДЗЯ'ДЗЕ м. экспр. Дзядзька. Як могд бацька брат, то я ёго зову дзядзе. Сямігосцічы. ДЗЯ'ДЗЬКО м. Тое ж. Коліся давалі на веселы дзядзьку полотна на штаны. Дварэц. Зарэ дзедзькі, а далей будзеце дзеды. В. Малешава. ДЗЯК м. Дзяк. Шчо поп скажа, то i дзяк (прымаўка). Хачэнь.Д У д з я к і. Дзіцячая гульня ў квача. Альпень. ДЗЯ'КОВАЦЬ незак. Дзякаваць. Дзякуе ему, як вон добро ўчыніў. Запясочча. Тры коровы продал! i мне ўсе дзякуюць. Луткі. Не можно казаць дзякуй, колі даюць зёрнета (звычай). Там жа. ДЗЯ'ННА ж. 1. Дзядзькава жонка. Это дзянна моя, мого дзядзька жонка. Запясочча. Дзянно,. шоб цебе ліхо ўзело, лезь у лодку! Луткі. 2. Цётка, старэйшая жанчына. Дзянно, возм'ще кварціранта. Кароцічы. ДЗЯ'СНА мн. Дзясны. Дзясна попухлі да боляць, шо дзецца нема дзе. Цераблічы. Дзясна мое, а зубі не мое. В. Малешава. ДЗЯ'ТЛЕВШ А ж. Дробная канюшына, дзяцельнік. Дятлевіна е бела i красна. Альпень. ДЗЯ'УКАЦЬ незак. Падаваць голас, гаварыць адно i тое ж, абы-што. Не можно розобраць, шо вона дзяўкае. Дварэц. Ой, ліхо твоей мацер, не знаеш, шо дзяўкаеш. М. Малешава. Седзіць той собака да дзяўкае. Там жа. ДЗЯ'ЦЕЛ м. Дзяцел. Дзяцёл подоўб колка,, шоб вон здох! Запясочча. Хто б знаў дзятла, коб не его дзюба (прымаўка). Сямігосцічы. ДЛЯ, ЛЕ прыназ. Дзеля. Барвенок для красы коло хаты росце. Дварэц. Для чого называласа крыніца, не знаю. Альгомель. Як для хорошего друга — коня с плуга (прыказка). В. Малешава. Ля свіней хлёў должон буць. Там жа. ДЛЯ'КАЦЦА незак, Дарма бавіць час. Зайдзе да будзе длякацца там. М. Малешава. ДНЕЦЬ незак. Днець. Днее, занімаецца на дзень. Кароцічы. Потушылі свет, ужэ днело. В. Малешава. ДНЕВА'ЦЬ, ДНОВА'ЦЬ незак. Дняваць. Там у мліні днёвалі i ночовалі. Луткі. Вона будзе дноваць у том гольё. Сямігосцічы. Д Н ГЦА ж., Дно ў калодзежы, у лодцы. У нас днЬца завострана, a ў Погосці дніца плоская була,, шо ўжэ не. перэвернецца (пра човен). Дварэц. Дніцу запускаюць
Дадатковыя словы
возмще, дзядзько, дзяковаць, дзятлевш, дзяукаць, дневаць
2 👁