Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

КОПГЦА ж. Капа (сена). Аздамічы. КОПГЦЬ незак. Складаць у копы (сена, салому). I жонкі копяць солому, ужэ ўся Дуброва скоплена. Мачуль. КО'ПКА ж. 1. Пячурка (дзе сушадь рэчы, дзе захоўвалі жар). У нас ето копка ў печэ малая i велікая. Запясочча. Котка побег у копку. Аздамічы. Пен страхота була, i копка була михіная. Луткі. Була копка под прыпечком сковороду класць. Сямурадцы. 2. Бульба (у размове з дзецьмі). В. Малешава. КО'ПКАЦЦА незак. Корпацца. Я ўсе копкаюса коло пены, а ўжэ людзі на робоці даўно. М. Малешава. КОПНУ'ЦЬ зак. Таўхнуць, парнудь. Можэ, у вочко ты копнула очкамі? Луткі. Як копну цебе, то ты побачыш! В. Малешава. КОПОНЕ'ЦЬ незак. Капаць модна. У мене аж з носу копонщь пот! Бярэжцы. КО'ПОЦЬ ж. i м. Копадь. От копоцъ поигла, шчо не віднб дажэ хаты! Луткі. Копоць ідзе такі, горкі нейкі, лезе ў рот. Кароцічы. КОПТУФ м. Дзіцячая шапачка. Альпень. КОПУ'Л м. 1. Капыл у санях. Копулы забіваюцца ў полоз, чэтыры штукі. Аздамічы. Копулы роб'яць з дуба. Верасніца. 2. Калодка, па якой фармуюць абутак. Запясочча. КОПУ'ТО н. Капыт. Бувае, копуто прыломуецца. Запясочча. Коні куюць, копута обрэзваюць. Луткі. Памянш. к о п ў ц i к. Копуцікі ў ёго хорошые да ешчэ обрэзаные. В. Малешава. КО'ПЦЕВА ж. Копадь. От берозы только копцева, як топіш. Сямігосцічы. КОПЦЕ'ЦЬ незак. Капцець. Лампа горыць да копціць. Запясочча. КСУПЦЁВЫ прым. Які капціць. Копцёвые дрова з берэзы. Цераблічы. КОПЦГЦЬ незак. Вэндзіць. У нас муясо кдпцяць шышкамі еловумі, грушовумі дровамі. Запясочча. КО'ПША ж. Капун, маларухавы, павольны ў рухах чалавек. Запясочча. КОПШОВА'ТЫ прым. Тоўсты, павольны i дяжкі ў рухах. Така копшовата баба, бы надута. Запясочча. КОПШУ'К, КАПШУ'К м. 1. Пузыр у рыбы; мачавы пузыр у жывёлы. Копшук во ўсякой рыбіні е. Дварэц. К°пшук e i ў кабана. Кароцічы. 2. Капшук. Копшук ка