Дрова кладом у клетку. Луткі. П 'яць клеток дроў насёк да наклаў, шчо на цылы год хваціць топіць у печэ. Кароцічы. 2. Асобная частка прасторы ўнутры гарбуза. Е гарбуза i ў тры клеткі. Цераблічы. 3. Чатырохвугольнік, невялікае памяшканне, клетка. Скацерсцё ткалі ў клеткі. Луткі. Одно клетка от млша осталаса. Мачуль. КЛЕТКОВА'ТЫ прым. У клетачку. Клетковатэ плацье, Луткі. КЛЕЦЬ ж. Клець. Клець, ек склад. Колісь жэніліса, то туды спаць водзілі. Чэрнічы. Холодно построенейко зроблено на лето, туды, у ту клець, спаць ішлі. Сямігосцічы. КЛЕЧА'НЬЕ н. Зялёныя галінкі, якімі ўпрыгожваюць хату на троицу. Як клечанье на тройцу посохнег то кажу ць: сена наробім зелёного, а як пойдзе дождж, то i сено будзе чорное. М. Малешава. Клечанье не стаўляць до году, як хтол/мрэ. Луткі. КЛЕ'ЧКО н. метаф., Бусел. Бусько, клечко, знесі мне еечко. Аздамічы. КЛЕШЧ м. Клешч. Болыиу часць на корову попадаюць клешчы. Луткі. КЛЕШЧОВА'ТЫ прым. Падобны да клюшні. Клешчоватэ дзерэво. Аздамічы. КЛЕШ ЧОНОТІ прым. Клышаногі. Ек колено ў колено трэцца, то зовуць клешчоногі. М. Малешава. КЛЕ'ШЧЫ мн. 1. Клешчы (у хамуце). Клешчы робілі з берэзіны. Верасніца. 2. Клюшні ў рака. Запясочча. КЛЕШЧЫ'НА ж. Кляшчына (у хамуце), адна вілка ў дрэве з двума стваламі. Хотамель. КЛЕВА'ЦЬ незак. Кляваць, біць дзюбаю. Квоктуха клёвала другу квоктуху, да ў тоё другое опухла голова. В. Малешава. КЛЁК м. 1. Жыццёвая сіла, мод, энергія. Міце, вода с цебе весь клёк вуцегне., Кароцічы. Мало ўжэ ў дзеда клёку, ледвы ляпае. Луткі. Вусохла вішня, нема клёку. Верасніца. 2. Розум, развага. Нема клёку ў голове ў цебе. Хачэнь. 3. Кароткая тонкая палка, якая ўтыкаецца ў зямлю пры дзіцячай гульні. Такого колочка вустругаюць да зовуць клёк. Запясочча. Той, хто водзіць у гульні. Володзя, ідзі за клёка. Запясочча. КЛЁН м. Клён. На тройцу ў нас клён затыкаюцъ за окна. Сямурадцы. КЛЁУ м. Дзюба. Клёў у ееселца длінны, ек у буська. В. Малешава
Дадатковыя словы
бўська, вўстругаюць, другў, клеваць, клетковаты, клешчоваты, клешчына, хтолімрэ
3 👁