КВО'ЛІЦЦА незак. Кволіцца. Ай, шо ты кволісса! Mo шчо боліць? Аздамічы. КВО'ЛІЦЬ незак. Быць нездаровым, слабым. Зелені наеўса да поносіць, да на жывот кволіць. Аздамічы. КВО'ЛЫ прым. Кволы. Кволы такі, шо i робіць не хочэцца, i не спаць, не гуляць. Пагост. Кволы чоловек i сілы не мае. Аздамічы. KE, KI, КІЙ, КЕИ злучн. I, ды, ці. Іван ке Рыгор пошлі. Тураў. Як бацько ке маці кажуць, так я i зроблю. Альгомель. Нехай воўкі едзяць ке србакі ту сцерваковіну. Цераблічы. Былі на прычыні Іван ке Петро, ке Рігор. Альшаны. Іван кей Петро, кей Сцепан былі на рыбалцы. Там жа. Ki столы, кі кресла, кі лаўкі — yce побралі. Там жа. Hy i кіслота цёроні A бобоўнік ке полынь — горкота. Тураў. КЕ'КНУЦЬ зак. экспр. Памерці. Ці я думала, шо жыцьму, я думала, шо кекну. Пагост. КЕ'МЩ Ь незак. Кеміць, разумець. Вон нічого не кеміць. М. Малешава. КЕ'МЛІВЫ прым. Кемлівы. Я кемліеа була. М. Малешава. КЕ'МНЫ, КІМНЫ прым. Тое ж. Кемны чоловек, не чуў, а догадаўса. Дварэц. Маці була кімна баба. М. Малешава. КЕМОВАТДЬ, КІМОВА'ЦЬ незак. Кеміць. Кемовала добрэ, шо сказаць. М. Малешава. Я i кімую, шоб тэ знаць i тэ. Там жа. КЕ'ПЕЛІ мн. экспр. Мазгі. Трэба, шоб кепелі добрэ варылі. М. Малешава. У его нема кепель, вон не понімае. Дварэц. КЕПОВА'ЦЬ незак. Кеміць. Мы трохі кепуем, дармо шчо старые. Цераблічы. КЕ'ПСКІ прым. Кепскі, дрэнны. Тураў. К ўП СК О прысл. Кепска. Кепско ты робіш, не добрэf Цераблічы. КЕФМАШ м. Вясковае гадавое свята, ус/ганоўленае паводле запавету. У нас чотырнанцатого акцябра кермаш, то будуць біць свінья. Хачэнь. У п'яніц кажны дзень кермаш (прымаўка). Верасніца. КЕРМДШОВА'ЦЬ незак. Быць у гасцях у вёсцы, дзе адбываецца кермаш. Кермашоваў у бацька з мацеръю. Пагост. КЕРМАШСУВІК м. Tjoft, хто прыехаў на свята ў вё
Дадатковыя словы
кекнуць, кемщ, кеповаць, кермдшоваць, кімоваць, пяніц, усіганоўленае
4 👁